φωτογραφίες: Χρήστος Καραγιωργάκης, Λουκάς Χαψής
Από πιτσιρικά με γοήτευε η αμερικανική κουλτούρα των road trips με δίτροχο και ήταν αυτή που ενέπνευσε μετέπειτα την αναζήτηση «ταξιδιάρικων» εμπειριών ως επαγγελματική δραστηριότητα. Όμως, παντού αλλού, οι αποστάσεις είναι ατέρμονες και τα τοπία επαναλαμβάνονται ασύστολα, όμορφα μπορεί, αλλά ίδια και απαράλλακτα. Έπειτα από 40 χρόνια και περισσότερα από 350.000 χιλιόμετρα ταξιδιών πάνω σε δύο τροχούς, συνειδητοποίησα την παγκόσμια μοναδικότητα της Ελλάδας, καθώς συνδυάζει προορισμούς πλούσιους σε πολιτιστική κληρονομιά με συχνές εναλλαγές τοπίων μέσα σε μικρές αποστάσεις.
Πιάνουμε πάλι το νήμα από την Καλαμάτα όπου διανυκτερεύουμε. Προφανώς θα επισκεφτούμε το παλαιό κέντρο της πόλης και σίγουρα τρώμε σε μια από τις πολλές νόστιμες προτάσεις και επιλογές που προσφέρει η γραφική περιοχή. Εάν προλαβαίνουμε τη δύση της καλοκαιρινής μέρας, είναι ένα «πρέπει» να πάμε στην ψαροταβέρνα «Το ξημέρωμα». Εκπληκτικό «μπαλκόνι» με θέα τον απέραντο Μεσσηνιακό κόλπο, εντυπωσιακή επιλογή από φρέσκα ψάρια, αλλά η μεγάλη έκπληξη είναι ο 5 αστέρων ψήστης και η σχάρα του. Αξία δυσεύρετη και ανεκτίμητη.
Τώρα έχουμε δύο επιλογές. Στην πρώτη, επιστρέφουμε Αθήνα, διότι δεν μας παίρνουν άλλες μέρες απόδρασης και θα συνεχίσουμε σε μια δεύτερη φάση την περιοδεία μας, πάντα όμως ξεκινώντας από την Καλαμάτα. Μην ξεχνάμε ότι Αθήνα – Καλαμάτα, μέσω Τρίπολης, είναι χαλαρά 2 ώρες και 15 λεπτά. Από τη στιγμή που θα μπείτε στη Αττική Οδό μέχρι να φτάσετε στην παράλια Καλαμάτας δεν θα συναντήσετε ούτε ένα φανάρι! Μιλάμε, δε, μακράν για την ομορφότερη διαδρομή του εθνικού δικτύου με τις συνεχείς εναλλαγές τοπίων και τις γλυκές στροφές που σε κρατούν σε μια ευχάριστη επαγρύπνηση. Μηδέν υπνηλία από ατέλειωτες άχαρες ευθείες.
Εάν, λοιπόν, πρέπει να γυρίσουμε Αθήνα, θα πάμε υποχρεωτικά και χωρίς δεύτερη σκέψη μέσω Σπάρτης, «καβαλώντας» τον ατέλειωτο Ταΰγετο. Μια πανέμορφη και εντυπωσιακή ανάβαση-κατάβαση της μυθικής οροσειράς από το παλαιό εθνικό δίκτυο.
Θα περάσουμε έξω από Μενινά και Αρτεμισία. Προορισμός, η βυζαντινή πόλη του Μυστρά. Ό,τι κι αν έχετε διαβάσει και όσες φωτογραφίες κι αν έχετε δει, τίποτα δεν θα σας έχει προετοιμάσει για το δέος και τη συγκίνηση που θα σας κυριαρχήσουν με την εμπειρία αυτής της επίσκεψης. Αφού συνέλθετε, πηγαίνετε για φαγητό δίπλα στον Αργιάννη, στην ταβέρνα «Κεφαλάρι», να δυναμώσετε, και μετά θα πιάσετε την καινούργια πανέμορφη Εθνική για Τρίπολη που θα σας βγάλει λίγο πριν από τη Μεγαλόπολη. Μια πολύ ευχάριστη χαλαρή διαδρομή για να χωνέψετε Ταΰγετο, Μυστρά και Κεφαλάρι.
Πίσω πάλι στην Καλαμάτα, όπου θα ξεκινήσουμε για την Αρχαία Μεσσήνη. Κι εδώ έχουμε δύο επιλογές. Η πρώτη είναι να πάμε περιφερικά, γύρω από το πρώτο πόδι. Θα περάσουμε από το κάστρο της Κορώνης με το πανέμορφο μοναστήρι και τους γαλήνιους κήπους του. Ένας ιερός χώρος που και μόνο στο αντίκρισμά του αγαλλιάζεις και εξυψώνεσαι.
Οι εικόνες της φύσης γύρω σου απερίγραπτες. Εκεί πρωτοδιάβασα σε έναν τύμβο μια επιγραφή που με συγκλόνισε και μου έμεινε αξέχαστη για την απλότητά της και την αλήθεια που εξέφραζε. «Όστις την εαυτού πατρίδα ουκ οίδε μηδ’ εαυτόν οίδε. Πατρός γαρ και μητρός και των άλλων προγόνων, τιμιότερον και γλυκύτερον η Πατρίς!»(Όποιος δεν γνωρίζει την πατρίδα του δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Διότι από πατέρα και μητέρα και τους άλλους προγόνους, η πατρίδα είναι τιμιότερη και γλυκύτερη όλων). Αυτή η τόσο όμορφη απλή αλήθεια έγινε μετέπειτα και έμβλημα στην εταιρεία μοτοσικλετιστικών περιηγήσεων που δημιούργησα και «ενθουσίασα» (ας μην κρύβουμε και τη μετριοφροσύνη μας), κατά την κρίση τρίτων, για τον λίγο χρόνο που δυστυχώς διήρκησε. Legendaryrides.eu το όνομα αυτής.
Έχω την υποχρέωση, σε αυτό το σημείο, να ενημερώσω ότι, δυστυχώς, ο παράκτιος δρόμος 40 περίπου χιλιομέτρων από τη Μεσσήνη μέχρι την Κορώνη είναι από τις πιο απεριποίητες, άνομα και αυθαίρετα παρατημένες διαδρομές που έχω συναντήσει στην επικράτεια και σίγουρα αποτελεί μια δυσάρεστη και αναπάντεχη έκπληξη.
Μετά τη γαλήνια Κορώνη, τα πράγματα βελτιώνονται και περνώντας παραλιακά τη Φοινικούντα θα φτάσουμε στο κάστρο της Μεθώνης. Καμιά σχέση όμως με την Κορώνη. Αν και τις μάθαμε παπαγαλία στο σχολείο, μόνο δίδυμα κάστρα δεν είναι! Ιστορικές και οι δυο βέβαια, αλλά η Κορώνη είναι μικρή γραφική και όμορφη, ενώ η Μεθώνη, ερημική και απέραντη. Προτείνω να συνεχίσουμε για τη μικρή ιστορική και γραφική Πύλο. Στάση για φαγητό στον «Αετό» (δυστυχώς, επιλογές πολλές δεν υπάρχουν). Εάν μας παίρνει, διότι έχουμε ξεκινήσει νωρίς, τότε μετά τον καφέ μας στην Πύλο συνεχίζουμε παράκτια και ανεβαίνουμε προς Κυπαρισσία.
Θα περάσουμε και δίπλα από τη μυθική Βοϊδοκοιλιά. Σίγουρα ο πειρασμός μεγάλος να σταματήσετε έστω για μία βουτιά, αλλά υπάρχει ένας βασικός παράγοντας που πρέπει να λάβετε υπόψη. Η εποχή, άνοιξη-καλοκαίρι, μια χαρά, αλλά Ιούλιο – Αύγουστο θα απογοητευτείτε πλήρως, Μάιος, αρχές Ιουνίου ή τέλη Σεπτέμβρη – αρχές Οκτώβρη είναι οι καλύτερες εποχές για να τη χαρείτε.
Συνεχίζοντας την ανάβαση προς Κυπαρισσία, αξίζει να κάνετε δεξιά μια μικρή παράκαμψη και να επισκεφθείτε το μυκηναϊκό ανάκτορο του Νέστορα. Με τη δύση στο αριστερό μας χέρι, φτάνουμε στην Κυπαρισσία και πάμε καρφί για Καλό Νερό, στην ταβέρνα «Ζέφυρος», να μας περιποιηθεί η κυρία Γιάννα.
Εκεί ξεκινά η αχανής παραλία του κόλπου Κυπαρισσίας, της μακρύτερης στην Ελλάδα αμμώδους παραλίας, που φιλοξενεί το δάσος της Ζαχάρως, τη λίμνη του Καϊάφα, το ακρωτήρι του Κατάκολου, όλα, δε, ενταγμένα στο Δίκτυο Natura 2000. Βέβαια, η μεγάλη επίτιμη φιλοξενούμενη του κόλπου της Κυπαρισσίας είναι η Caretta caretta. Το 2022 καταγράφηκε η μεγαλύτερη της τελευταίας δεκαετίας αναπαραγωγική δραστηριότητα της θαλάσσιας αυτής χελώνας, με 4.280 φωλιές. Αξία ανεκτίμητη.
Το πρόγραμμα έχει τώρα επίσκεψη στον κατ’ εμέ πιο εντυπωσιακό αρχαιολογικό χώρο ως έκταση αλλά και ως έργο αναστήλωσης. Μιλάμε για την απαράμιλλη Αρχαία Μεσσήνη. Ένα δημιούργημα της μακροχρόνιας, επίπονης και αδιάκοπης αναστήλωσης του χώρου από τον αείμνηστο καθηγητή Πέτρο Θέμελη που μόλις τον περασμένο Οκτώβριο μας εγκατέλειψε για την αιωνιότητα. Είχα τη μεγάλη τιμή να τον γνωρίσω προσωπικά. Πιο σεμνός, δεν γίνεται. Το σίγουρο είναι ότι το έργο του αυτό στην Αρχαία Μεσσήνη θα του εξασφαλίσει περίοπτη θέση στο Πάνθεον των Αθανάτων. Η επίσκεψή σας σε αυτόν τον ιερό χώρο θα σας αφήσει άφωνους και θα σας μείνει αξέχαστη.
Εδώ τώρα εμπλέκεται η δεύτερη επιλογή που προανέφερα και θα πρότεινα ξεκινώντας από Καλαμάτα. Αντί να οδηγήσουμε περιμετρικά στη μεσσηνιακή χερσόνησο, φεύγοντας από Καλαμάτα θα παίρναμε κατεύθυνση προς Αθήνα και μετά από περίπου 20 χιλιόμετρα θα βγαίναμε στην έξοδο Κυπαρισσίας με κατεύθυνση τον Μελιγαλά. Προς τα εκεί ακριβώς θα κατευθυνθούμε και από Καλό Νερό εάν έχουμε επιλέξει την πρώτη διαδρομή. Το μυστικό είναι, από όπου κι αν ξεκινήσουμε, να ανέβουμε προς την Αρχαία Μεσσήνη από τον Μελιγαλά. Και αυτό για να φτάσουμε στην εκεί μέσα από τη μεγαλοπρεπή και επιβλητική Αρκαδική Πύλη.
Μια είσοδος αντίστοιχη του κύρους και της μεγαλοπρέπειας της Αρχαίας Μεσσήνης. Αξίζει η επίσκεψη να γίνει με ξεναγό. Τόσα πράγματα έχουν να ειπωθούν για να αναδείξουν στα μάτια σας τον χώρο στο ύψος και το κύρος που του αρμόζει. Εάν λοιπόν επιλέξαμε τη διαδρομή από Καλαμάτα, απευθείας για Μελιγαλά, θα συνεχίσουμε με κατεύθυνση την Κυπαρισσία, για να φτάσουμε στα θεϊκά παράλια του κόλπου της Κυπαρισσίας. Θα αράξουμε, όπως και στην πρώτη διαδρομή, στην ταβέρνα «Ζέφυρος», για να ηρεμήσουμε και να χωνέψουμε τις εικόνες και τον τόπο που μόλις επισκεφτήκαμε.
Γνωρίζω ότι μια επίσκεψη στο καπάκι στην ιερά Αρχαία Ολυμπία είναι παράτολμη και λάθος. Πόσα μπορεί κάνεις να αφομοιώσει σε ένα και μόνο 24ωρο; Εκμεταλλευόμαστε, λοιπόν, την υπόλοιπη μέρα για χαλάρωση, βουτιές και ηλιοθεραπεία στις χρυσές ακτές του κόλπου της Κυπαρισσίας. Στόχος είναι να φτάσουμε παραλιακά πριν νυχτώσει στην ιερή Αρχαία Ολυμπία.
Δυστυχώς η διανυκτέρευση στην περιοχή δεν επιφυλάσσει κάποια έκπληξη. Θα αρκεστούμε σε τουριστικές ταβέρνες, αλλά η αμοιβή θα έρθει την επομένη το πρωί, όταν ξεκούραστοι και ανανεωμένοι θα επισκεφτούμε (επιμένω, και πάλι με ξεναγό) τον ιερό τόπο της Αρχαίας Ολυμπίας, όπου στον πλανήτη ολόκληρο, όμοιά της και ξακουστή ιστορία άλλη δεν υπάρχει.
Με το μυαλό μας και πάλι γεμάτο εικόνες και ιστορίες θα ξεκινήσουμε για μια από τις ομορφότερες αναβάσεις και περιηγήσεις, αυτήν του Μαίναλου. Θα αντικρίσετε μια ασύγκριτη άγρια ελληνική βουνίσια φύση που και πάλι όμοιά της δεν θα συναντήσετε σε άλλη χώρα. Δεν είναι θέμα πιο όμορφης, αλλά διαφορετικής. Θα περάσουμε από Λαγκάδια, Δημητσάνα και Στεμνίτσα. Εκεί προτείνεται μια στάση για ένα σνακ στο «Μικρό Καφέ» στην πλατεία, όπου μπορείτε να παρκάρετε και τις μηχανές χαλαρά, όχι όπως στην «προβληματική» Δημητσάνα. Θα μπορούσατε να φάτε κανονικά και νόστιμα στον «Σαράντο», αλλά σκοπός είναι να μη βαρύνουμε, διότι πρέπει να κάνουμε ένα «σάλτο» 60 χλμ. (120 χλμ. πήγαινε-έλα) στην απέναντι κορυφή.
Μέσα από μια άνετη και όμορφη διαδρομή, θα περάσουμε δίπλα από την Καρύταινα και, με κατεύθυνση την Ανδρίτσαινα και στάση για καφέ, θα συνεχίσουμε για τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Στα 1.152 μέτρα υψόμετρο, στις Βάσσες Φιγαλείας, στα σύνορα Ηλείας, Μεσσηνίας και Αρκαδίας, βρίσκεται το δεύτερο, άγνωστο στο ευρύ κοινό, κομψοτέχνημα του αρχιτέκτονα του Παρθενώνα, Ικτίνου. Είναι και η υψηλότερη τοποθεσία αρχαίου ελληνικού ναού, που από το 1986 κηρύχθηκε από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Και εδώ κλεμμένο κομμάτι της ζωφόρου εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο – τι ειρωνεία.
Υπό την προστατευτική λευκή σκηνή συνεχίζονται τα έργα αναστήλωσης του ναού. Πρέπει οπωσδήποτε να δείτε το εικοσάλεπτο βίντεο μέσα στη σκηνή για την αναστήλωση. Θα μείνετε άφωνοι, όπως και με τη μαγευτική και επιβλητική θέα του κόλπου της Κυπαρισσίας. Επιστρέφουμε στη Στεμνίτσα από την ίδια διαδρομή για να διανυκτερεύσουμε στο υπέροχο μικρό ξενοδοχείο TrikolonionCountry Hotel. Αξίζει, αλλά θέλει σίγουρα προκράτηση. Τη διανυκτέρευση στη Στεμνίτσα τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Φαγητό όπως προανέφερα, στον «Σαράντο». Η ενέργεια, η φύση και οι περίπατοι μοναδικοί. Μην παραλείψετε να επισκεφτείτε τη Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας που έχει μια – άγνωστη στο ευρύ κοινό – περίτρανη ιστορία.
Τώρα θα ξεκινήσουμε την επιστροφή μας για Αθήνα. Υπάρχει βέβαια η επιλογή να συνεχίσετε, εάν έχετε τον χρόνο, για την τρίτη φάση της περιήγησης στη Στερεά Ελλάδα με τελικό προορισμό τα ασύγκριτα και μοναδικά Ζαγόρια.
Ό,τι κι αν αποφασίσετε, θα ξεκινήσουμε από τη Στεμνίτσα για Ελάτη, μέσα από ένα δασικό ασφαλτοστρωμένο μονοπάτι, που βασικά χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον από τους ντόπιους. Μια ονειρική παραμυθένια διαδρομή μάς περιμένει μέσα από τα πυκνά έλατα, γλυκιά, ξεκούραστη, με απαλές στροφές, που εύχεσαι να μην τελειώσει ποτέ. Ανάλογα με την ώρα που θα ξεκινήσετε, μπορείτε να προγραμματίσετε μια στάση στην Ελάτη για να φάτε στην ταβέρνα «Καταφύγιο» του Λεωνίδα. Μια πανέμορφη θέα βουτηγμένη στο παρθένο ελατόδασος σας περιμένει στην ταράτσα του! Από κει, μια όμορφη χαλαρή κατηφόρα μάς οδηγεί στον κεντρικό δρόμο για Βυτίνα. Εκεί, λοιπόν, από τη Βυτίνα, έχουμε τις δύο επιλογές μας αναλόγως τον διαθέσιμο χρόνο μας.
Επιλογή Α, συνεχίζουμε για τα Ζαγόρια μέσω της επιβλητικής Γέφυρας του Ρίου – Αντιρρίου. Σε αυτή την περίπτωση θα κατευθυνθούμε μέσω Βλαχέρνας, Σελλών και Κλειτορίας για Καλάβρυτα. Στάση, φυσικά, στα ξακουστά Καλάβρυτα και, αφού συνέλθουμε από όλη αυτήν τη βουνίσια διαδρομή, θα ξεκινήσουμε για μια από τις ομορφότερες «κατηφόρες», για Διακοπτό μέσα από τη μαγευτική Ζαχλωρού. Ξαφνικά, μέσα από τα βουνά και τους γκρεμούς, θα αντικρίσετε απότομα, «πιάτο», τον Κορινθιακό κόλπο, τη Στερεά Ελλάδα με την κορφή της Γκιώνας, τους Δελφούς και στο βάθος το Καρπενήσι. Μία ακόμα υπενθύμιση της μοναδικότητας αυτού του τόπου. Από τη μια στιγμή στην άλλη, από βουνό σε θάλασσα, και πάλι στα βουνά και στη θάλασσα.
Στην επιλογή Β, επιστροφή στην Αθήνα από τη Βυτίνα, έχουμε και πάλι δύο επιλογές, αναλόγως την ώρα και τις αντοχές μας. Ξεκινάμε για Λεβίδι και κατηφορίζουμε για να πιάσουμε την Εθνική Οδό Τριπόλεως-Αθηνών, λίγο έξω από τη Νεστάνη και από κει «βούρ» για Αθήνα. Ας μην ξεχνάμε ότι η Αθηνών-Τριπόλεως μέχρι Σπάρτη ή Καλαμάτα είναι μακράν η ομορφότερη εθνική οδός στην Ελλάδα, όπου ούτε λεπτό βαριέσαι από ανέραστα τοπία, αντιθέτως είσαι συνεχώς ενθουσιασμένος από την ασταμάτητη εναλλαγή. Εκτός από τη βαρετή ευθεία από Νεστάνη έως Τρίπολη, παντού συναντάς απαλές και ευχάριστες στροφές, που μόνο ξεκουράζουν τον οδηγό.
Άλλη διαδρομή που μπορεί να ακολουθήσουμε για να μην αφήσουμε ακόμη τα βουνά είναι να κατευθυνθούμε προς την Αρχαία Νεμέα μέσα από Κανδήλα, περνώντας δίπλα από τη λίμνη Στυμφαλία. Φτάνοντας, θα αντικρίσετε μέσα σε μια πανέμορφη φύση ένα πραγματικό κόσμημα αρχαιολογικού χώρου με το πολύ ενδιαφέρον μουσείο της. Ευκαιρία να κάνετε και μια προ-συνεννοημένη επίσκεψη/γευσιγνωσία στο καταξιωμένο οινοποιείο Παλυβού. Και για τη μεταφορά φιαλών, μην ανησυχείτε, η οργάνωση άψογη και τα κρασιά σας θα φτάσουν ανέπαφα, χωρίς να ταλαιπωρηθούν, απευθείας στο σπίτι σας.
Φτάσαμε, λοιπόν, στο τέλος της δεύτερης πράξης της μοτοσικλετιστικής περιήγησης «Από τον Μωρέα στα Ζαγόρια». Ευχόμαστε μια πολύ καλή χρονιά που να σφύζει από υγεία! Όλα τα άλλα βρίσκονται, αγοράζονται ή και κλέβονται… Ραντεβού και πάλι σύντομα για την τρίτη και τελευταία πράξη της ταξιδιωτικής μας τριλογίας! Ride safe, have fun!
