Η Έλενα Καραγιάννη προέρχεται από αγροτική οικογένεια. Μαζί με τον πατέρα και του παππού της μεγάλωσε πλάι στις καλλιέργειες που ήταν και είναι μέρος της ζωής της. Και παρά το πτυχίο και την εργασία της σε μεγάλες εταιρείες στην Θεσσαλονίκη την εποχή της κρίσης, το 2008, επέστρεψε στον Βόλο, την πόλη καταγωγής της.
“Από το 2009 έως το 2016 ασχολήθηκα με τον τουρισμό, μιας και ήταν ο μοναδικός κλάδος στον οποίο μπορούσες να έχεις έναν αξιοπρεπή μισθό, δουλεύοντας ναι μεν σκληρά, έχοντας δε επαφή με τουρίστες, κόσμο από το εξωτερικό που ήταν σε διακοπές και απαλλαγμένοι από την μιζέρια που διακατείχε εκείνη την περίοδο όλους του Έλληνες.
Στην πορεία γνώρισα τον σύζυγο μου (Χρήστο Κοτρωνάκη) που γνώριζε και αυτός από αγροτικές εργασίες. Έτσι αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μια μικρή καλλιέργεια στο παρατημένο για πολλά χρόνια κτήμα του πατέρα μου, για εμάς, για το σπίτι.
Προσανατολισμένοι στην βιολογική καλλιέργεια και με ανεπτυγμένη οικολογική συνείδηση, δεν αργήσαμε να πάρουμε την απόφαση να αρχίσουμε να παράγουμε μεγαλύτερες ποσότητες, να μεταποιούμε και να πουλάμε ποιοτικά βιολογικά προϊόντα, ο σύζυγος μου και εγώ, φυσικά με την καθοδήγηση του πατέρα μου”.
Σε μια έκταση περίπου 8 στρεμμάτων, συγκαλλιεργούν μια μεγάλη ποικιλία από φρούτα και λαχανικά. Παράλληλα και κυρίως κατά την καλοκαιρινή περίοδο, μεταποιούν τα νωπά προϊόντα τους σε προϊόντα οικοτεχνίας. Όλα τα προϊόντα πωλούνται απευθείας από αυτούς, μπροστά στο κτήμα τους, σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο.
“Οι καταναλωτές των προϊόντων μας είναι κυρίως τα νοικοκυριά, που παρά την κρίση και την συνακόλουθη μείωση των εισοδημάτων στρέφονται προς επιχειρήσεις που μπορούν να προσφέρουν, μαζί με μια προσωπική σχέση, την βεβαιότητα ότι η παραγωγική διαδικασία δεν χρησιμοποιεί μεθόδους που οι ίδιοι θα θεωρούσαν μη αποδεκτές.
Στο κτήμα μας καλλιεργούνται κηπευτικά όπως μπρόκολα, λάχανα, καρότα, μαρούλια, αρακάς, μπιζέλια, ντομάτες, πεπόνια, καρπούζια, κολοκυθάκια, πιπεριές και πολλά άλλα καθώς και δενδρώδης καλλιέργειες όπως ελιές, βερίκοκα, αμύγδαλα, σύκα, σταφύλια και goji berries, τα οποία φροντίζουμε να φυτεύουμε σταδιακά, έτσι ώστε να κάνουμε, επίσης, σταδιακά την συγκομιδή για να μπορούμε να καλύπτουμε την ζήτηση (πχ φυτεύουμε 30 μπρόκολα – φυτώριο στις 15/9 για να είναι έτοιμα τον Νοέμβριο, επιπλέον 30 μπρόκολα – φυτώριο στις 30/9 για τον Δεκέμβριο κλπ). Τα προϊόντα της οικοτεχνίας μας είναι μαρμελάδες, σάλτσες και αποξηραμένα φρούτα.
Εμείς ως μια μικρή οικογενειακή μονάδα (3ktima) προσπαθούμε, όλα τα προηγούμενα χρόνια, να εκσυγχρονίσουμε τα μηχανήματα και τα πάγια μας, να παράγουμε ασφαλή, ποιοτικά και γευστικά προϊόντα, σε ανταγωνιστικές τιμές. Φροντίζουμε να επικοινωνούμε με τους πελάτες μας μέσω των social media τα προϊόντα μας κάθε εποχή και δεν παύουμε να είμαστε σε συνεχή αναζήτηση για νέα προϊόντα, για νέες μεθόδους καλλιεργειών και νέες τάσεις βιώσιμης ανάπτυξης”.
Δεν έχω επισκεφτεί ποτέ τον τόπο σου – Που θα με πήγαινες πρώτα για να νιώσω τη «ψυχή» του τόπου;
“Βόλτα, περίπατο δηλαδή στην όμορφη παραλία του Βόλου, δίπλα στην θάλασσα και περπατώντας να καταλήξουμε στην παλιά πόλη του Βόλου, περιοχή Παλαιά, όπου έχει καθιερωθεί ως στέκι και των φοιτητών της πόλης”.
Ποια είναι η πιο δυνατή παιδική σου ανάμνηση, που είναι συνδεδεμένη με τον τόπο σου;
“Είναι που είχαμε γειτονιά και παίζαμε!! Ομαδικά παιχνίδια , βόλτες με τα ποδήλατα, σκαρφαλώναμε σε δέντρα και πηγαίναμε για «εξερευνήσεις στο βουνό».
Όταν έχεις λείψει για καιρό από τον τόπο σου, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θέλεις να κάνεις επιστρέφοντας;
“Να βρεθώ με οικογένεια ή και φίλους, για τσίπουρο, σε ένα από τα 500 και πλέον τσιπουράδικα του Βόλου, που είναι ευρέως γνωστά για την ποικιλία των μεζέδων καθώς και για το τσίπουρο με γλυκάνισο, συσκευασμένο σε μικρά μπουκαλάκια, τα εικοσιπεντάρια”.
· Αν κάποιος είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί μόνο ένα σημείο του τόπου σου ποιο θα ήταν αυτό;
Θα ήταν η Μακρινίτσα, το μπαλκόνι του Πήλιου. Είναι ένα γραφικό χωριό, 20 λεπτά από το κέντρο της πόλης, με παραδοσιακούς ξενώνες, μαγαζιά με παραδοσιακά προϊόντα και γευστικά εστιατόρια – ταβέρνες.
Όταν της ζητάμε να περιγράψει τον τόπο της με τις αισθήσεις, οι απαντήσεις έχουν, φυσικά, να κάνουν με την γη και την Φύση.
“Η γεύση είναι το Πεπόνι από το κτήμα μας!! (δεν θέλω να αδικήσω τα βερίκοκα και τα goji). Η οσμή η καλοκαιρινή βροχή πάνω στα χώματα στο κτήμα μας! Η όραση είναι η χτισμένη πόλη του Βόλου, ανάμεσα στα φυσικά χρώματα του βουνού (Πήλιο) και της θάλασσας (Παγασητικός Κόλπος). Αφή, για εμένα είναι η οικογενειακή αγκαλιά ενώ από ήχο θα τον ταίιαζα με τα τζιτζίκια του καλοκαιριού”.
Τι είναι αυτό που έχει αλλάξει περισσότερο στον τόπο σου τα τελευταία χρόνια αλλά και πως νιώθεις για αυτό;
“Ως θετικό θα έλεγα ότι έχει αλλάξει ότι έχει γίνει πιο όμορφη με περισσότερες πεζοδρομήσεις και περισσότερα λουλούδια, στολισμούς και εκδηλώσεις τις εορταστικές περιόδους, με αποτέλεσμα την αύξηση του τουρισμού.
Ως αρνητικό, είναι ότι έχει αυξηθεί ο αριθμός των αυτοκινήτων που κυκλοφορούν, έχει πάψει να είναι η πόλη που σε 15λεπτα έφτανες παντού. Το παρκάρισμα είναι εξαιρετικά δύσκολο και το κέντρο πολλές φορές μια δύσκολη απόφαση”.
Που θα φάμε το καλύτερο φαγητό και ποια είναι τα παραδοσιακά πιάτα που κάποιος πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσει;
“Σπετζοφάι είναι ένα σαφώς το ένα πιάτο. Νομίζω φτιάχνουμε και ωραίες πίτες, αλλά και μπουμπάρι”.
Το πόσο έχει αποτελέσει έμπνευση ο τόπος την επαγγελματική της ενασχόληση είναι αυτονόητο.
“Καθοριστικό ρόλο για την επαγγελματική μου ενασχόληση έπαιξε η ύπαρξη του κτήματος. Μπορεί το κτήμα να είχε σταματήσει να το καλλιεργεί ο πατέρας μου, αλλά είχε ήδη κάποια δέντρα εγκατεστημένα όπως ελιές, αμυγδαλιές, μια βερικοκιά, μια αχλαδιά και μια συκιά”.
Ποιο είναι το «σουβενίρ» που θα διάλεγες από τον τόπο σου, για να προσφέρεις ως «δώρο» σε άλλους ανθρώπους;
“Μια μικρογραφία της Αργούς, του πλοίου της Αργοναυτικής εκστρατείας. Εναλλακτικά «Λουκούμια του παππού» ή «Χαλβά Παπαγιαννόπουλου»”.
