Μόλις 7 μίλια νότια της Κέρκυρας και άλλα 8 από τις ηπειρωτικές ακτές και φθάνετε στους Παξούς, το καταπράσινο νησί με τα τιρκουάζ νερά, τις όμορφες παραλίες, τις θαλάσσιες σπηλιές και τους οικισμούς που διατηρούν τη γραφικότητα και την αυθεντικότητά τους. Εδώ υπάρχουν μπακάλικα και καφενεία που μοιάζουν ξεχασμένα από το χρόνο, ελιές φυτεμένες επί ενετοκρατίας, πέτρινα λιοτρίβια, ατελείωτα χιλιόμετρα από πεζούλες, παλιοί ανεμόμυλοι, βυζαντινές εκκλησίες και στέρνες που είναι αληθινά έργα τέχνης, αρχαία μονοπάτια όπου ευωδιάζουν η ρίγανη και το θρούμπι.
Όλα αυτά, μαζί με πολλά άλλα που θυμάται από τα παιδικά του χρόνια στο νησί, έκαναν τον Χριστόφορο Παπακαλιάτη να επιλέξει τους Παξούς για ένα μεγάλο μέρος των γυρισμάτων του πρώτου, αλλά και του δεύτερου κύκλου του Maestro που έκανε πρεμιέρα στο Mega στις 16 Mαϊου. Όσοι έχουμε παρακολουθήσει τη σειρά μείναμε γοητευμένοι από εικόνες και τοπία που μοιάζουν με σκηνικά, αλλά είναι απολύτως αληθινά.
Από τον Γάιο στον Λογγό και στη Λάκκα
Με τη διαδρομή αυτή θα περάσετε από τους οικισμούς του νησιού ξεκινώντας από τον καινούργιο δρόμο και επιστρέφοντας από τον παλιό. Αφετηρία σας είναι ο Γάης (ή Γάιος) με τον δίαυλο που σχηματίζει το λιμάνι και το καταπράσινο νησάκι του Αγίου Νικολάου με το ενετικό φρούριο που είναι το σημαντικότερο μνημείο των Παξών.
Το κτίσιμό του ξεκίνησε το 1423, από το βαρόνο Αδάμ Β΄ Σαν Ιπόλιτο, 37 χρόνια μετά την κατάληψη του νησιού από τους Ενετούς. Το 1510 ανακατασκευάστηκε και -όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο καθηγητής αρχιτεκτονικής του πανεπιστημίου του Ίνσμπρουκ, Ρόμπερτ Βενέρι-, η ανακατασκευή αυτή βασίστηκε σε σχέδιο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, το οποίο ανακάλυψε στο Αρχείο της Βενετίας.
Οι τελευταίοι που χρησιμοποίησαν το φρούριο ήταν οι Ιταλοί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το κάστρο έχει κηρυχθεί Διατηρητέο Μνημείο και είναι επισκέψιμο.
Ο Γάης είναι η πρωτεύουσα και ο μεγαλύτερος οικισμός των Παξών και σύμφωνα με την παράδοση πήρε το όνομά του από το μαθητή του αποστόλου Παύλου Γάιο, που δίδαξε το χριστιανισμό και πέθανε εδώ. Τα σπίτια διατηρούν την παραδοσιακή επτανησιακή αρχιτεκτονική, με χαρακτηριστικό τους το «μόντζο», έναν πλακόστρωτο εξώστη με πέτρινη σκάλα.
Στην πλατεία του Γάη υπάρχει η εκκλησία της Ανάληψης και γύρω της διάφορα καφέ. Στον παραλιακό δρόμο θα βρείτε το εγκαταλελειμμένο κτίριο του αγγλικού κυβερνείου, το παλιό σχολείο του Συγγρού, το νεοκλασικό του ιατροφιλόσοφου Μιτσιάλη, το χάλκινο άγαλμα του μπουρλοτιέρη Ανεμογιάννη, που σκοτώθηκε καθώς προσπαθούσε να πυρπολήσει τουρκικό πλοίο στη Ναύπακτο. Στους εσωτερικούς δρόμους υπάρχει η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων, κάτω από την αγία τράπεζα της οποίας, σύμφωνα με την παράδοση, τάφηκε ο Γάιος. Σε νεοκλασικό κτίριο που άλλοτε στέγαζε το Λύκειο Παξών βρίσκεται το μουσείο Παξών.
Από τον Γάη ακολουθείτε τον δρόμο προς το νέο λιμάνι βγαίνοντας στην ανατολική ακτή του νησιού. Θα περάσετε από τις παραλίες Καμίνι, που είναι μικρή, με άσπρο βότσαλο, Κλωνί Γουλί και Κακή Λαγκάδα, που είναι μεγάλη και πολυσύχναστη, με λευκά βότσαλα και ελαιώνα. Οδηγείτε πλέον προς την ενδοχώρα, κάνοντας την επόμενη στάση στη Φουντάνα (επίσημα Πλάτανος). Στην είσοδό της θα δείτε δίπλα στο δρόμο ένα ερειπωμένο ελαιοτριβείο. Εντυπωσιακό είναι το καμπαναριό της Παναγίας Βλαχέραινας, του 1772.
Στη συνέχεια βρίσκετε τα Καγκάτικα. Πριν το πέρασμα από την προκυμαία του Λογγού, θα θαυμάσετε από ψηλά την μεγάλη παραλία Λεβρεχιό. Στο ψαροχώρι του Λογγού ζουν μόνιμα περίπου 200 άνθρωποι. Στη μια πλευρά του, στον λόφο, στέκεται το αρχοντικό των Ανεμογιάννηδων και στην άλλη το ελαιουργείο-σαπωνοποιείο του Ανεμογιάννη. Στο νεοκλασικό κτίριο του παλιού σχολείου του Λογγού διοργανώνεται το φεστιβάλ Παξών με διάφορα είδη μουσικής. Από τον Λογγό, ο δρόμος γυρίζει ξανά στην ενδοχώρα.
Στη διασταύρωση που θα συναντήσετε στα 2 χλμ. στρίβετε δεξιά και μετά από άλλα 2 χλμ. φθάνετε στη Λάκκα, το δεύτερο λιμάνι των Παξών. Αξίζει να περπατήσετε στον παραλιακό δρόμο με τα καταστήματα, τα μπαρ και τις ταβέρνες, ενώ χρώμα στο λιμάνι δίνει τα βράδια το φωτισμένο σχολείο του Συγγρού, στην άκρη του οικισμού -όπου γυρίστηκαν σκηνές από το Maestro, όπως θα διαβάσετε παρακάτω. Είναι ένα από τα εφτά σχολεία που κτίστηκαν στους Παξούς στις αρχές του 20ού αιώνα, από το κληροδότημα του Ανδρέα Συγγρού. Κάνοντας μια μικρή παράκαμψη περίπου 2 χλμ. από τη Λάκκα μπορείτε να πάτε στον φάρο της, που είναι κτισμένος το 1919, ενώ ο παλαιότερος, που ήταν σε διαφορετικό σημείο, ήταν κτισμένος το 1832.
Τα Μαγαζιά
Ο μικρός οικισμός στο κέντρο του νησιού, έχει γίνει σημείο αναφοράς εξαιτίας του καφενείου του Μπουρνάου. Μάλιστα στο τελευταίο επεισόδιο του Maestro θα δείτε ότι στην αυλή του έχει οργανωθεί μια από τις συναυλίες του φεστιβάλ που διοργάνωσε ο Ορέστης (Χριστόφορος Παπακαλιάτης).
Το ιστορικό καφενείο που λειτουργεί από το 1953 (πριν ήταν κρασοπωλείο) είναι κλασικό σημείο συνάντησης των Παξινών για καφέ στο πετρογκάζι, τσάι του βουνού, γλυκά κουταλιού, λουκουμάκι, τσίπουρο και το εξαιρετικό τοπικό αναψυκτικό, την τσιτσιμπίρα. Απέναντι από το καφενείο βρίσκεται η εκκλησία των Ταξιαρχών, με τέμπλο του 1853 και τοιχογραφίες του 1650 και του 1900. Στο παλιό σχολείο των Μαγαζιών στεγάζονται το Ιστορικό Αρχείο Παξών και η φιλαρμονική του νησιού, ο «Ποσειδών».
Οι στέρνες
Επειδή το έδαφος των Παξών είναι ασβεστολιθικό, δεν κρατάει καθόλου νερό κι έτσι η διαχείριση των υδάτινων πόρων ήταν ανέκαθεν ένα πρόβλημα. Οι Παξινοί το έλυσαν με τις στέρνες, που είναι το πιο χαρακτηριστικό μνημείο του πολιτισμού των Παξών. Υπάρχουν σε όλο το νησί, από μικρές στους κήπους των σπιτιών, μέχρι δημόσιες απ’ όπου υδρεύονταν οι γύρω οικισμοί. Χρησιμοποιούνται ακόμα, αλλά έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα, γιατί πλέον υπάρχει το δίκτυο ύδρευσης, με αφαλατωμένο νερό.
Το νησάκι της Παναγίας
Στην είσοδο του λιμανιού του Γάη, πίσω από το νησάκι του Αγίου Νικολάου βρίσκεται αυτό της Παναγίας με το μοναστήρι της Παναγίας των Βελιανιτών. Οι Βελιανίτες ήρθαν στους Παξούς γύρω στο 1550 από τη Βέλιανη (σημερινή Χρυσαυγή) της Παραμυθιάς, κυνηγημένοι από τους Τούρκους. Έκτισαν την εκκλησία πάνω σε ερείπια παλαιότερης και τοποθέτησαν εκεί την εικόνα της Παναγίας που έφεραν από την πατρίδα τους. Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου με μεγάλο πανηγύρι. Εντυπωσιακός είναι ο φάρος της Παναγίας, κτισμένος το 1825, πάνω σε αρχαία φρυκτωρία.
Ηλιοβασίλεμα στον Ερημίτη
Ο Ερημίτης είναι ένας κατάλευκος γκρεμός που πέφτει απότομα μέσα στη θάλασσα. Η παραλία που βλέπετε σήμερα σχηματίστηκε μόλις πριν από λίγα χρόνια, μετά από κατολίσθηση. Κοιτάζοντας τον Ερημίτη από ψηλά, νιώθεις το ιλιγγιώδες ύψος και μπορείς να παρατηρήσεις τα αλλεπάλληλα στρώματα ασβεστόλιθου που συσσωρεύτηκαν για να δημιουργηθεί αυτός ο επιβλητικός βράχινος όγκος. Όταν ο ήλιος βασιλεύει, ο τεράστιος γκρεμός βάφεται κόκκινος, προσφέροντας ένα μαγευτικό θέαμα.
Σε ποια σημεία έγιναν γυρίσματα
-Στον Γάη. Πολλά κτίριά του -όπως το Δημαρχείο και το Μουσείο, τον παραλιακό δρόμο και το λιμάνι- θα τα διακρίνετε σε διάφορα επεισόδια. Στο μπαρ Corner βλέπουμε την Κλέλια με τους φίλους της να διασκεδάζουν καθώς περνάει από μπροστά ο Ορέστης. Η τελευταία σκηνή, όπου τραγουδάει η Χάρις Αλεξίου και παίζει η ορχήστρα, έχοντας γύρω τις βάρκες από όπου παρακολουθεί το κοινό, γυρίστηκε στην πέτρινη προβλήτα του χωριού. Από εκεί το καλοκαίρι τα παιδιά κάνουν βουτιές στη θάλασσα.
-Στο νησάκι του Αγίου Νικολάου, όπου γυρίστηκε η σκηνή της δολοφονίας του Χαράλαμπου.
-Στο μοναστήρι της Παναγίας των Βελιανιτών και στον φάρο.
-Στη Λάκκα. Στο παλιό σχολείο δίδασκε ο Ορέστης και εκεί διοργανώθηκε ένα τμήμα του φεστιβάλ. Στα εστιατόριά του οικισμού σύχναζαν για φαγητό οι συντελεστές.
-Στις Μπλε Σπηλιές και στην παραλία Ερημίτης, όπου διαδραματίζεται μια από τις βασικές ερωτικές σκηνές μεταξύ Ορέστη και Κλέλιας.
