Τα πανηγύρια συνθέτουν μαζί με άλλες παραδοσιακές πρακτικές και τελετουργίες την ιδιαίτερη συλλογική ταυτότητα κάθε τόπου. Μάλιστα, στο Εθνικό Ευρετήριο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, όπου εγγράφονται, έθιμα, παραδοσιακές τέχνες και κοινωνικές τελετουργίες από τη νησιωτική χώρα, έχουν συμπεριληφθεί το Πανηγύρι της Ικαρίας και οι «Κούππες» στη Νίσυρο που χορεύονται στο πλαίσιο του πανηγυριού της Παναγιάς της Σπηλιανής.
Η ξεχωριστή αυτή γιορτή που τα τελευταία χρόνια ξαναβρίσκει τη μεγάλη ανταπόκριση που γνώριζε παλιά, συνδυάζει το θρησκευτικό στοιχείο, καθώς πραγματοποιούνται προς τιμήν κάποιου αγίου, με την αλληλεπίδραση της κοινότητας και τη διασκέδαση.
Στη διάρκεια των ετών τα πανηγύρια αποδυναμώθηκαν ως θεσμός, ενώ συχνά για να προσελκύσουν το ενδιαφέρον του κόσμου ενσωμάτωσαν νεωτερικά στοιχεία, όπως τα νεο-παραδοσιακά τραγούδια. Στα λεγόμενα παζάρια, για παράδειγμα, οι άνθρωποι παλιά αγόραζαν κυρίως σπόρους, ζώα, γεωργικά εργαλεία και χρηστικά αντικείμενα. Στις μέρες μας οι αγορές αυτές, που συνοδεύουν τη γιορτή, πουλούν κυρίως τουριστικά ή είδη λαϊκής τέχνης. Όμως ένα κοινωνικό φαινόμενο που πήρε διαστάσεις στα μέσα του 20ού αιώνα και είχε καταλυτικό ρόλο στις επαρχίες, η μετανάστευση, προσέδωσε στο θεσμό συναισθηματικό φορτίο που δεν είχε αρχικά: Το πανηγύρι άρχισε να εξελίσσεται σε αφορμή για επανένωση των ντόπιων με τους απόδημους, που επέστρεφαν στον τόπο τους για να δουν τους δικούς τους, να γευτούν παραδοσιακά φαγητά και να διασκεδάσουν.
Στη σημερινή μορφή τους, αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες από πολλά διαφορετικά μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού, ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Σε ανοιχτούς χώρους, στήνονται μεγάλα τραπέζια, ποτά και φαγητά προσφέρονται σε αφθονία και ο κόσμος χορεύει μέχρι το πρωί στους ρυθμούς που παίζουν δεξιοτέχνες οργανοπαίχτες. Σε πολλά μέρη, άρχισαν να διοργανώνονται από πολιτιστικούς συλλόγους ή εθελοντές, σε αντίθεση με τότε που ήταν ευθύνη της ενορίας ή της κοινότητας. Όπου η γιορτή εκτυλίσσεται στα προαύλια των εκκλησιών, ξεκινά αμέσως μετά τη λειτουργία και ολοκληρώνεται αργά το μεσημέρι ή το απόγευμα. Εξαίρεση αποτελούν απομακρυσμένα ξωκλήσια, όπου ο κόσμος μεταφέρει φαγητά και το γλέντι κρατά ως και τρεις μέρες.
20 πανηγύρια του καλοκαιριού
Αλόννησος
Στο νησί των Σποράδων τον Δεκαπενταύγουστο αναβιώνει ο παραδοσιακός γάμος που «παντρεύει» παραδοσιακά έθιμα με το γλέντι. Κουμπάρος και γαμπρός φτάνουν στο σπίτι της νύφης όπου η πόρτα είναι κλειστή και το «ναι» απαιτεί… τάξιμο στην πεθερά. Μόλις γίνει αυτό, η νύφη φορά την παραδοσιακή «μόρκα» –το νυφικό–, και ξεκινάει μαζί με τον γαμπρό και τον κουμπάρο για την εκκλησία. Ακολουθούν συγγενείς και καλεσμένοι (ρόλο που αναλαμβάνουν οι παρευρισκόμενοι στο νησί) υπό τον ήχου βιολιού, λαούτου και κλαρίνου. Μετά τον γάμο, οι καλεσμένοι γεύονται γίδα κοκκινιστή με μακαρόνια, κρασί που ρέει άφθονο και τοπικά χειροποίητα γλυκά.
Αμοργός
Ένα μαγευτικό θέαμα έχουν την τύχη να απολαύσουν όσοι βρεθούν τον Δεκαπενταύγουστο στα Κατάπολα της Αμοργού. Μετά τη Λειτουργία ακολουθεί η περιφορά της εικόνας της Παναγιάς Καταπολιανής την οποία συνοδεύουν τα καΐκια από τη θάλασσα σφυρίζοντας, ενώ οι καπετάνιοι ρίχνουν καπνογόνα. Το βράδυ, στην Παναγιά την Επανωχωριανή προσφέρονται αμοργιανά ρακόμελα και οι ντόπιες σπεσιαλιτέ πατατάτο και ξιδάτο. Πολύ ξεχωριστό είναι και το πανηγύρι του Χριστού στις 6 Αυγούστου. Στην κεντρική πλατεία –Λόζα στην ντοπιολαλιά– όπου προσφέρεται δωρεάν αθερίνα, μπακαλιάρος και σαλάτες, ενώ ντόπιοι μουσικοί παίζουν βιολί και λαούτο για να σύρει ο κόσμος το χορό.
Αστυπάλαια
Η Αστυπάλαια γιορτάζει τη Μεγαλόχαρη τον Δεκαπενταύγουστο με τριήμερο πανηγύρι στην Παναγία την Πορταΐτισσα που χρονολογείται στο 1762. Η εικόνα είναι αντίγραφο αυτής στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Το γλέντι ξεκινά την παραμονή μετά τον Εσπερινό στο προαύλιο της εκκλησίας, με βιολιά, λαούτα, τραγούδια και χορούς από ντόπιους με παραδοσιακές ενδυμασίες. Ανήμερα, στον περίβολο της εκκλησίας στήνεται το Τραπέζι της Αγάπης, όπου οι γυναίκες του νησιού έχουν μαγειρέψει και προσφέρουν σε όλο τον κόσμο παραδοσιακά φαγητά, όπως αρνί γεμιστό, γνωστό ως «Λαμπριανό» και ακολουθεί χορός και μουσικές μέχρι το πρωί.
Θάσος
Ο Δεκαπενταύγουστος στη Θάσο, γνωστός και ως Πάσχα του καλοκαιριού, γιορτάζεται στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Ραχώνι, στη Μονή της «Παναγούδας» στις Μαριές και στα χωριά Ποτός και Παναγία. Από το πρωί, έξω από τους ναούς στήνονται μεγάλα καζάνια όπου ετοιμάζεται κοκκινιστό κρέας με κριθαράκι, το κλουμπάνι ή κουρμπάνι. Μετά τη Λειτουργία, οι πιστοί συγκεντρώνονται στον προαύλιο κάθε ναού, το φαγητό μοιράζεται δωρεάν και ο κόσμος γευματίζει σε ατμόσφαιρα γιορτής. Παλιότερα, στα πανηγύρια που κρατούσαν 2-3 μέρες ανάμεσα στο κρασί, το τσίπουρο και στον χορό γίνονταν τα οικονομικά αλισβερίσια, οι γνωριμίες και τα προξενιά.
Ικαρία
Ενταγμένο στο Εθνικό Ευρετήριο της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, το ικαριώτικο πανηγύρι αποτελεί πόλο έλξης για επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Από τα 80 πανηγύρια που διοργανώνονται, το πιο δημοφιλές και το μεγαλύτερο του Αιγαίου είναι αυτό της Λαγκάδας τον Δεκαπενταύγουστο, γνωστό ως «της Παναγιάς της Ρέιβερ». Ο κόσμος απολαμβάνει παραδοσιακό φαγητό, πίνει κόκκινο καριώτικο κρασί και χορεύει Ικαριώτικο συρτό σε ένα μοναδικό σκηνικό κάτω από τα άστρα. Ξεχωριστό θεωρείται και το πανηγύρι στο Γιαλισκάρι, δίπλα στη θάλασσα. Επίσης, στη γιορτή του Αγίου Αλεξάνδρου στις 30 Αυγούστου, ο κόσμος συρρέει στο χωριό «Κουνιάδοι» για το ομώνυμο πανηγύρι.
Κάλυμνος
Τα πανηγύρια δεν θα μπορούσαν να λείπουν από το νησί των σφουγγαράδων, όπου ο Δεκαπενταύγουστος γιορτάζεται με κατάνυξη στις εκκλησιές και ολονύκτιο παραδοσιακό γλέντι με φαγοπότι και χορό. Πλήθος πιστών συρρέει στο καστρομονάστηρο της Παναγίας της Κυραψηλής στο Βαθύ και στην Παναγιά της Ψερίμου. Το βράδυ της παραμονής, μετά τον Εσπερινό, προσφέρονται ρεβίθια φούρνου και ξεκινά το γλέντι υπό τους ήχους τσαμπούνας, βιολιού και λαούτου. Λουκούμι και ρακή προσφέρονται μετά τον Εσπερινό στην Παναγία Τσικούων.
Κάρπαθος
Πιστοί στα ήθη και στα έθιμα των προγόνων τους, οι Καρπάθιοι τιμούν στα πανηγύρια τους προστάτες Αγίους των χωριών τους, με λαούτα, λύρες, τσαμπούνες, μαντινάδες, χορούς και παραδοσιακά εδέσματα. Από τα πιο γνωστά πανηγύρια είναι του Δεκαπενταύγουστου που πραγματοποιούνται σε όλο νησί, αλλά ξεχωρίζουν στο Απέρι, στο Διαφάνι, στις Μενετές και στην Όλυμπο. Εκεί γίνεται και το πανηγύρι του Άι-Γιάννη στη Βρουκούντα (29/8). Οι γυναίκες φορούν εξαιρετικής τέχνης πολύχρωμες παραδοσιακές ενδυμασίες, το φαγητό προσφέρεται δωρεάν κι ακολουθεί γλέντι μέχρι πρωίας.
Κάτω Κουφονήσι
Τον Δεκαπενταύγουστο το ακατοίκητο νησί γίνεται σημείο συνάντησης και χαράς. Το πρωί, τα καΐκια από το Πάνω Κουφονήσι μεταφέρουν δωρεάν όσους το επιθυμούν στο Κάτω Κουφονήσι. Μετά τη Λειτουργία στο εκκλησάκι της Παναγίας, όπου τιμάται κάθε χρόνο η Κοίμηση της Θεοτόκου, προσφέρεται τηγανητό ψάρι από τους ψαράδες αλλά και τοπικά εδέσματα που συνοδεύουν τις αρτοκλασίες. Την επιστροφή στο Πάνω Κουφονήσι ακολουθούν κεράσματα με το γλέντι να συνεχίζεται υπό τους ήχους βιολιών.
Κάσος
Το πανηγύρι της Πέρα Παναγιάς τον Δεκαπενταύγουστο αποτελεί σημείο συνάντησης των αποδήμων στο παλιό χωριό Παναγία, με τους ονομαστούς καραβομαραγκούς και καπεταναίους. Μετά τη Λειτουργία και το προσκύνημα της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας, αρχίζει ο χορός υπό τους ήχους της λύρας και του λαούτου, με τους Κασιώτες να σκαρώνουν μαντινάδες και τον κόσμο να απολαμβάνει κασιώτικα ντολμαδάκια, κόκκινο πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και πατάτες τηγανητές. Λίγες μέρες πριν, μια μικρή ομάδα ντόπιων πηγαίνουν πόρτα-πόρτα για να συγκεντρώσουν χρήματα και διάφορα χρήσιμα υλικά για το κασιώτικο πιάτο του πανηγυριού. Μετά τον Εσπερινό, όλοι βοηθούν στην προετοιμασία του φαγητού, ενώ οι γυναίκες συγκεντρώνονται στον αυλόγυρο για το τύλιγμα των ντολμάδων.
Κέρκυρα
Οι Κερκυραίοι διακρίνονται από βαθύτατο θρησκευτικό συναίσθημα και οι σημαντικότερες γιορτές τους συνδέονται με τον Χριστό, την Παναγία, το Άγιο Πνεύμα και τον προστάτη του νησιού Άγιο Σπυρίδωνα. Τα πανηγύρια ξεκινούν στις 6 Αυγούστου οπότε τιμάται η Μεταμόρφωση του Σωτήρα στο Ποντικονήσι, στο Περιβόλι, στον Στρινύλα, στο Παλαιοχώρι, στους Αγίους Δέκα και στον Άγιο Ματθαίο. Τον Δεκαπενταύγουστο στις Καρουσάδες, στις Περουλάδες και στον Σταυρό του Δήμου Αχιλλείων, οι επισκέπτες συρρέουν για το πανηγύρι με τα καλύτερα ψητά του νησιού, όπου ο χορός υπό τον ήχο βιολιών καλά κρατεί, ενώ άφθονος άρτος προσφέρεται από τις εκκλησίες. Ξεχωριστό πανηγύρι προς τιμήν της Θεοτόκου διοργανώνεται στον Ιερό Ναό Πλατυτέρας.
Λέσβος
Πιο γνωστά πανηγύρια αυτά της Παναγίας στην Αγιάσο και στην Πέτρα τον Δεκαπενταύγουστο. Μετά την περιφορά της εικόνας, το γλέντι στήνεται στην πλατεία του χωριού, με προσφορά φαγητού και ποτού και πλούσιο μουσικό ρεπερτόριο που περιλαμβάνει από ζεϊμπέκικα, καρσιλαμάδες, συρτούς και μπάλους μέχρι πιο μοντέρνα ακούσματα. Χαρακτηριστικό έδεσμα της βραδιάς αποτελεί το κισκέκι, βραστό κρέας με σιτάρι. Ξακουστή είναι στις 6 και 7 Αυγούστου η Γιορτή της Σαρδέλας στη Σκάλα Καλλονής, με παραδοσιακά όργανα και δρώμενα, ψήσιμο σαρδέλας και ούζο. Ιδιαίτερο στοιχείο των πανηγυριών είναι τα στολισμένα με πλουμιά και χαϊμαλιά άλογα που συνοδεύουν την περιφορά της εικόνας.
Νάξος
Κάθε χωριό πανηγυρίζει τον προστάτη Άγιό του και μετά τις λατρευτικές εκδηλώσεις ακολουθεί γλέντι μέχρι το ξημέρωμα, με νησιώτικα τραγούδια, χορούς και φαγοπότι. Το πανηγύρι στήνεται στην «πλάτσα» (πλατεία) του χωριού και στις γύρω ταβέρνες. Τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου κυριαρχούν και τα μοναστήρια της Φανερωμένης και της Αγιάς έχουν την τιμητική τους. Σε Απείρανθο, Γαλήνη, Εγγαρές, στήνονται μεγάλες γιορτές. Στο Φιλώτι το γλέντι κρατά τρεις ημέρες με παραδοσιακούς χορούς –συρτός, μπάλος, βλάχα– υπό τους ήχους βιολιού, λαούτου και τσαμπούνας, πάντα συνοδεία μεζέδων και ντόπιου κρασιού.
Νίσυρος
Ξεχωριστό το εννιάμερο πανηγύρι τον Δεκαπενταύγουστο στη Μονή της Παναγίας Σπηλιανής. Από τις 6 Αυγούστου, έρχονται από τα γύρω νησιά οι λεγόμενες εννιαμερίτισες που διαμένουν στη μονή, ψάλλουν το μοιρολόι της Παναγίας και παραμονή του πανηγυριού ετοιμάζουν το κόλλυβο που θα μοιραστεί την επομένη. Μετά τον Εσπερινό στους προσκυνητές προσφέρονται ρεβύθια. Την επομένη μετά τη λιτανεία ξεκινάει το πανηγύρι με άφθονο κρασί, μουσική και τον χαρακτηριστικό χορό της «κούππας». Εκεί ένας άνδρας τιμά μια φίλη ή συγγενή οδηγώντας την στην κεφαλή του χορού και δίνοντάς της την «κούππα» όπου ρίχνει χρήματα, μέχρι να οδηγηθεί άλλη στο μπροστάρι. Τα έσοδα προορίζονται για ενίσχυση των οικονομικών των εκκλησιών και Μονών του νησιού.
Πάρος
Ο Δεκαπενταύγουστος στην Πάρο είναι συνδεδεμένος με την Παναγία Εκατονταπυλιανή. Πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται στην Παροικιά για να προσκυνήσει την εικόνα της Μεγαλόχαρης. Το βράδυ, μετά την περιφορά του επιταφίου της Παναγίας, ακολουθεί πανηγυριώτικο γλέντι με κρασί, μεζέδες, παραδοσιακή μουσική και χορούς στην παραλία της Παροικιάς. Στη Νάουσα, τα φωταγωγημένα καΐκια στο λιμάνι και τα βεγγαλικά που σκάνε στον ουρανό συνθέτουν ένα μαγευτικό σκηνικό. Αξίζει να μείνετε στο νησί μέχρι τις 23 Αυγούστου για το πανηγύρι των Πειρατών. Θα απολαύσετε μια αναπαράσταση της επιδρομής του Μπαρμπαρόσα το 1537, με ντόπιους ως πειρατές να κλέβουν γυναίκες Ναουσαίων και να δίδεται μάχη για να τις πάρουν πίσω.
Πάτμος
Τον Δεκαπενταύγουστο μετά τον Εσπερινό στήνεται το φημισμένο πανηγύρι της Παναγιάς του Γερανού. Από τον Εσπερινό και μετά, πλήθος κόσμου συρρέει στο σημαιοστολισμένο ξωκκλήσι στην κορυφή του λόφου, με τη μαγευτική θέα. Τα τοπικά εδέσματα κάνουν την εμφάνισή τους και η ζωντανή μουσική από ντόπιους οργανοπαίκτες δίνει τον ρυθμό. Την ίδια μέρα γιορτάζει η εκκλησία της Παναγίας στην πλατεία του Πάνω Κάμπου όπου γίνεται ολονύχτιο πανηγύρι. Στο «νησί της Αποκάλυψης» όπου ο Ευαγγελιστής Ιωάννης συνέγραψε το ομώνυμο έργο, δεν θα μπορούσε να μην τηρείται το έθιμο της περιφοράς του χρυσοποίκιλτου επιταφίου της Παναγίας, με τις καμπάνες του μοναστηριού και των άλλων εκκλησιών να ηχούν ασταμάτητα.
Σέριφος
Το πιο ξακουστό πανηγύρι είναι της «Ξυλοπαναγιάς» στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου τον Δεκαπενταύγουστο, που πραγματοποιείται επί τρεις ημέρες γύρω από τη γέρικη ελιά της πλατείας στο χωριό Παναγιά. Πήρε το όνομά του από τις ξύλινες ράβδους που χρησιμοποιούσαν οι άνδρες στους «τσακωμούς» μεταξύ τους για την κατάκτηση της ομορφότερης γυναίκας. Παλιά, το πρώτο ζευγάρι που θα χόρευε γύρω από την ελιά θα παντρευόταν τον ίδιο χρόνο. Μετά τη Λειτουργία ξεκινάει το γλέντι που θα συνεχιστεί για δύο ακόμα μέρες. Ντόπιοι και επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν φάβα με ελιές, ντομάτες και κρεμμύδι, κοφτό μακαρονάκι με κατσίκι κοκκινιστό, τουρλού, πατάτες κυδωνάτες με βραστό κατσίκι και, φυσικά, σερφιώτικο κρασί.
Σίκινος
Αγαπημένος καλοκαιρινός προορισμός για τους λάτρεις των πανηγυριών. Στις 15 Αυγούστου γίνεται πανηγύρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Επισκοπή, με τοπικά εδέσματα, χορούς και τραγούδια από παραδοσιακά συγκροτήματα. Στην Αλοπρόνοια, από το τέλος Αυγούστου έως τα Χριστούγεννα, τα βράδια που βγαίνουν οι βάρκες για να ψαρέψουν καλαμάρια με το «καυτερό» στήνονται τρικούβερτα γλέντια. Η παραμονή της Κοίμησης της Θεοτόκου περιλαμβάνει αρτοκλασία και Λειτουργία στον Ι.Ν. της Παντάνασσας, ενώ ανήμερα λιτανεύεται η εικόνα. Κυρίαρχο έθιμο του νησιού, ο «πανηγυράς», η οικογένεια του οποίου φιλοξενεί στο σπίτι της την εικόνα όλη τη χρονιά, περιποιείται την αντίστοιχη εκκλησία και φτιάχνει το μελωμένο παστέλι που προσφέρεται στη γιορτή.
Σίφνος
Οι κάτοικοι της Σίφνου διοργανώνουν πανηγύρια σε ξωκκλήσια και μοναστήρια όλο τον χρόνο. Στα περισσότερα προσφέρονται ρεβυθάδα και κοκκινιστό κρέας με μακαρόνια – μαγειρεμένα σε φωτιά με ξύλα -, ενώ το κρασί ρέει άφθονο. Αν βρεθείτε στο νησί, αξίξει να πάτε στο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία του Αψηλού στις 19 Ιουλίου. Μετά τον Εσπερινό, το γλέντι ξεκινάει υπό τους ήχους βιολιού και λαούτου (στην ντοπιολαλιά το δίδυμο των μουσικών λέγεται τακίμι), ενώ οι συμμετέχοντες επιδίδονται σε τραγούδι, χορό και αυτοσχέδιες ρίμες. Κυρίαρχο εθιμικό στοιχείο, όπως και στη Σίκινο, ο «πανηγυράς». Αυτό γιατί στο παρελθόν πολλές εκκλησίες ανήκαν σε ιδιώτες που έπαιρναν την εικόνα σπίτι τους για να τη φροντίζουν καλύτερα.
Σύρος
Το πανηγύρι του Αγίου Κυριάκου (Τσίρικου) στο χωριό Δανακός στις 8 Αυγούστου «παντρεύει» τα θρησκευτικά έθιμα με τις τοπικές παραδόσεις και αποτελεί πόλο έλξης για ντόπιους και επισκέπτες. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας προσφέρονται μαστίχα, λουκούμι και καρπούζι, όπως ορίζει το έθιμο. Στη συνέχεια, έξω από το φωταγωγημένο γραφικό ξωκκλήσι στήνεται παραδοσιακό γλέντι, με ζωντανή ορχήστρα, τραγούδι και χορό. Επίσης την τρίτη Παρασκευή του Αυγούστου διοργανώνεται στην παραλία του Φοίνικα η φημισμένη βραδιά της «Κακαβιάς», όπου στήνεται τρικούβερτο γλέντι. Εντυπωσιακή και η περιφορά διά θαλάσσης της εικόνας της Παναγιάς Θαλασσινής στον κόλπο του Μέγα Γιαλού στις 22 Αυγούστου.
Τήνος
Τα πανηγύρια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των ντόπιων. Σε όλες τους ναούς τελούνται μεγαλοπρεπείς Λειτουργίες κατά τον εορτασμό του τιμώμενου Αγίου και, στη συνέχεια, στον προαύλιο χώρο προσφέρονται ρεβίθια, καπνιστές σαρδέλες, ντολμάδες κ.ά. Το πανηγύρι ολοκληρώνεται στην κεντρική πλατεία του χωριού με μπάλο και συρτό υπό τους ήχους βιολιών και άλλων παραδοσιακών μουσικών οργάνων, με τον τραγουδιστή να επιδίδεται σε αυτοσχέδια δίστιχα. Τα Αυγουστιάτικα πανηγύρια είναι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στο Πριάστρο και στη Καρυά στις 6/8, η Κοίμηση της Θεοτόκου στη Χώρα και στο Βρυσί τον Δεκαπενταύγουστο και τα υπόλοιπα μοιράζονται μεταξύ 18 και 29/8 σε Αγάπη, Πύργο, Τσικνιά και Κώμη.
