Παλαιότερα οι νοικοκυρές, ιδίως στα χωριά, έφτιαχναν τα δικά τους σπιτικά ζυμαρικά. Η παρασκευή τους γινόταν πάντα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αφού τότε είχαν σε επάρκεια τα απαραίτητα υλικά. Πρώτα και κύρια τα σιτηρά και έπειτα το φρέσκο γάλα και τα αυγά. Έπλαθαν τη ζύμη, την έκοβαν ή την έτριβαν στο χέρι και την άπλωναν για να στεγνώσει καλά στον ήλιο. Στη συνέχεια, τη φύλαγαν στα κελάρια τους μέσα σε πάνινα σακιά για να περάσουν τον χειμώνα.
Μια γεύση από πηλιορείτικη γαστρονομία: Οι συνταγές που θα συναντήσουμε στο Πήλιο
Ανά περιοχές και ανά την κουλτούρα των ανθρώπων ο τύπος των ζυμαρικών διαφέρει σημαντικά.
Για παράδειγμα, στην Ηπειρωτική Ελλάδα, τα πρωτεία κρατά ο τραχανάς: γλυκός ή ξινός, χοντρός ή ψιλός, με σταρένιο σιμιγδάλι, αλεύρι ή σπασμένο σιτάρι, σκέτος, με βούτυρο, με γάλα ή ντομάτα. Πρόκειται για ένα πιάτο που υπήρχε στα περισσότερα σπίτια τα παλιά χρόνια, λόγω της υψηλής διατροφικής του αξίας. Καταναλώνεται σκέτος, σαν αραιή ή παχύρρευστη σούπα με κομματάκια φέτας, μαγειρεύεται μαζί με όσπρια ή λαχανικά, συνοδεύει κρεατικά, προστίθεται ως γέμιση σε πίτες, ντολμαδάκια και λαχανικά.
Στην Κρήτη, ο τραχανάς είναι γνωστός ως χόνδρος (ξινόχονδρος αν ζυμωθεί με ξινισμένο γάλα ή γιαούρτι). Άλλα ιδιαίτερα ζυμαρικά που απαντάμε στο νησί είναι τα σιουφιχτά και τα καλογερίστικα μακαρόνια, ο αβγόχυλος/αυγόχυλος (σαν κοντές ταλιατέλες), τα χύλοφτα (μοιάζουν με τα λινγκουίνι), τα τριφτούδια (με σχήμα μικρών κόκκων ρυζιού) και το μαγκίρι, μικρά και τετράγωνα ζυμαρικά. Αναζητήστε τα στις περιηγήσεις σας στην Κρήτη περιχυμένα με καυτό στακοβούτυρο και μπόλικο τριμμένο ανθότυρο.
Γνωριμία με τη κρητική κουζίνα: 7 εμβληματικά πιάτα
Άλλοι τύποι ζυμαρικών που θα συναντήσετε στην Ελλάδα:
Αφτούδια: Απλά ζυμαρικά χωρίς αυγά από τη Χίο, που παίρνουν το όνομά τους από το σχήμα, το οποίο μοιάζει με αυτιά.
Βαλάνες: Χειροποίητα ζυμαρικά, επίσης από τη Χίο, που είναι μικρά και στριφτά, σαν μπούκλες.
Γογγίδες: Μακαρόνια από τη Νότια Πελοπόννησο που είναι σαν στριφτά κοχυλάκια.
Κουσκούσι: Από τα πιο ενδιαφέροντα πατροπαράδοτα ζυμαρικά, σπεσιαλιτέ της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Δεν έχει καμία σχέση με το μαροκινό κους-κους. Φτιάχνεται από αυγό, γάλα, αλάτι, κανονικό αλεύρι μαζί με σιμιγδάλι ή πλιγούρι. Το μείγμα αυτό ανακατεύεται, γίνεται μάζα και κατόπιν τρίβεται σε σήτες ή με το χέρι για να θρυμματιστεί. Κατόπιν στεγνώνει. Μαγειρεύεται σε πιλάφι, μύδια, με κρεατικά, πουλερικά κ.α.
Λαντουρίδια: Μικρά φρέσκα μπαλάκια από αλεύρι, αλάτι και νερό που βράζονται επιτόπου ή τηγανίζονται. Είναι παλιά τροφή της Κρήτης, σχεδόν υπό εξαφάνιση.
Μάτσι: Χυλοπίτες χωρίς αυγά, σχηματισμένες σε μικρές λεπτές λωρίδες. Παλιά σπεσιαλιτέ της Ρόδου. Μαγειρεύονται όπως οι ταλιατέλες ή μπαίνουν σε δύο εμβληματικά τοπικά πιάτα: είτε βρασμένα με γάλα και ζάχαρη, μαζί με κανέλα και σουσάμι ή σερβιρισμένα με μια γλυκιά σάλτσα από ταχίνι.
Μπιρμπιλόνια ή Νιόκος: Ονομασία από τα Επτάνησα, κυρίως από την Κέρκυρα. Το ζυμαρικό αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά μεγαλούτσικο, σπιτικό κριθαράκι.
Πέτουρα: Τοπική σπεσιαλιτέ της Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι στεγνά μακαρόνια με άμορφο σχήμα. Στη Νάουσα τα ζεματάνε και κατόπιν τα ψήνουν, σερβίροντάς τα σαν πηχτό χυλό με τηγανητό τυρί από πάνω.
Ώρα για κρασί: Επίσκεψη στα οινοποιεία της Γουμένισσας
Στριφτάδες: Όπως φαίνεται και από το όνομά τους, είναι στριφτά, μικρά σχεδόν σαν ρύζι στο μέγεθος, ζυμαρικά από τη Πελοπόννησο.
Τουτουμάκια: Τα βρίσκουμε στη Πελοπόννησο. Φτιάχνονται με αυγά και είναι μικρά και τετράγωνα στο σχήμα. Είναι στην ουσία παραδοσιακές χυλοπίτες.
Φλομάρια: Οι παραδοσιακές χυλοπίτες της Λήμνου, φτιαγμένες με αυγά και το ντόπιο αλεύρι, το οποίο είναι σκληρό και περιέχει πολύ άμυλο. Στο σχήμα τα φλομάρια είναι λεπτά σαν λωρίδες, αλλά κομμένα σε μικρά κομμάτια.
Δείτε επίσης:
Οι 5 must προορισμοί του γνήσιου foodie
