H Oρεινή Θεσπρωτία του οινοποιού Αλέξανδρου Μαρκατσέλη

Δυο παραδοσιακοί αναπλαιωμένοι νερόμυλοι όπου οι κάτοικοι, ακόμη και σήμερα, πλένουν τα χαλιά και τις βελέτζες τους. Το καλντερίμι που αποκαλύπτει στα μέσα της διαδρομής, τις λεγόμενες βόθνες, τις φυσικές πισίνες, τις ορεινές “οάσεις” που αναβλύζουν μέσα από το βουνό Λάγγαρη. Και μια πεζοπορία ανάμεσα στους αμπελώνες που κλείνει με γευσιγνωσία κρασιών ήπιας οινοποίησης από την περιοχή, στην αυλή ενός σπιτιού-οινοποιείου. 

Είναι μόνο μερικές από τις εικόνες που μας μεταφέρει ο οινοποιός Αλέξανδρος Μαρκατσέλης από τον τόπο του. Από το χωριό Δάφνη στους Φιλιατές της Θεσπρωτίας.  

Ο πατέρας του Αλέξανδρου, ο κυρ Σπύρος, οδοντίατρος στο επάγγελμα, είχε ανέκαθεν πάθος με το κρασί και το 1992 έφτιαξε το πρώτο του αμπελάκι. Μέχρι που το 2006 κατόρθωσε, τελικά, να δημιουργήσει το πρώτο οινοποιείο στη περιοχή της Θεσπρωτίας.  

Το 2020, ο Αλέξανδρος, μετά από τις σπουδές οινολογίας στην Φλωρεντία αλλά και αφού εργάστηκε σε διάφορα οινοποιεία στην περιοχή της Τοσκάνης της Ιταλίας και στο Μπορντό της Γαλλίας, επιστρέφει.  

Επιστρέφει, στον τόπο και στις ρίζες του που έχουν μπλεχτεί μαζί με εκείνες των οικογενειακών αμπελώνων. Αναλαμβάνει ως οινολόγος το οινοποιείο και, σήμερα, μας μιλά για τη Δάφνη, τη φύση της που βρίσκει τη δική του, στην καθημερινότητα της δουλειάς του, στη φιλοσοφία του για τη ζωή, στο περιβάλλον του με πολυποίκιλες έννοιες και “φυσικά” στα κρασιά ήπιας οινοποιήσης και ελαχίστων παρεμβάσεων που δημιουργεί. 

Βόλτα στη Δάφνη με τον Αλέξανδρο και τον Σίμπα 

Ο Αλέξανδρος μας τοποθετεί μια νοερή πινέζα στον χάρτη της Ελλάδας. Στο χωριό Δάφνη, έναν μικρό συνοικισμό 50 ατόμων, χτισμένο στους πρόποδες του Όρους Φαρμακοβούνι, στο Βόρειο/Ανατολικό μέρος του νομού Θεσπρωτίας που απέχει 18 χλμ από τη πρωτεύουσα του νομού, την Ηγουμενίτσα.  

Οι βολτές δίπλα από το ποτάμι και η συναναστροφή με τους τοπικούς κτηνοτρόφους, οι ιστορίες αλλά και οι θρύλοι για τους λύκους που φιλοξενεί το βουνό… Την περίοδο που Αλέξανδρος ήταν στο εξωτερικό έπιανε τον εαυτό του να αναπολεί αυτή την κουκίδα του χάρτη και το πρώτο πράγμα που ήθελε να κάνει κάθε φορά που επέστρεφε στο χωριό ήταν να πάρει μαζί του τον Σίμπα, τον αγαπημένο του φίλο -και ελβετικό ποιμενικό- για να εξερευνήσουν το ποτάμι, να ανακαλύψουν νέες διαδρομές, κάθε μυστικό του βουνού, κάνοντας πεζοπορία.  

Και ύστερα, γραμμή για να ξαποστάσουν στο σημείο κατατεθέν του χωριού. Στη μοναδική παραδοσιακή πλατεία που διαθέτει το χωριό κάτω από τα πλατάνια. Όποιος βρεθεί στο χωριό δεν μπορεί παρά να κάνει μία στάση στο καφενείο και να γευτεί ένα τσιπουράκι κάτω από τη δροσιά που παρέχουν οι μεγάλοι σε όγκο και ηλικία, πλάτανοι, μου εξηγεί. 

Αν και για το καλύτερο φαγητό έχει μία και πολύ συγκεκριμένη πρόταση. Από εκείνες που σε τόπους όπως και αυτους δεν έχουν logo και ευφάνταστες πλαστικές συσκευασίες αλλά έχουν ένα όνομα μικρό, έχουν πρόσωπο. Το καλύτερο φαγητό, σύμφωνα με τον Αλέξανδρο, το βρίσκουμε στη ψησταριά της Κυρίας Ερμιόνης με τις παραδοσιακές τοπικές πίτες, τις μπομπότες (αλευρόπιτες), κοτόπιτες, κρεατόπιτα, χορτόπιτες, σπανακόπιτες να είναι το σήμα κατατεθέν, πλάι στα ψητά κρεατικά.  

Η γεύση του χωριού είναι για τον Αλέξανδρο ακριβώς αυτές οι παραδοσιακές πίτες της Ηπείρου. Η μυρωδιά του είναι τα αμέτρητα φυτικά βότανα του Όρους Φαρμακοβούνι, η μέντα, η άγρια ρίγανη, το τσάι του βουνού, το χαμομήλι, η αρμπαρόριζα.

Με μια ματιά είναι η θέα από ύψωμα της χαράδρας που δημιουργούν τα βουνά Φαρμακοβούνι και Δύο Βουνά. Στην αφή, είναι το γάργαρο νερό που αναβλύζει από τις φυσικές πηγές και στον ήχο, το κελάηδισμα των πουλιών. 

Αν κάτι τον ενοχλεί στον τόπο του είναι η μεγάλη φυγή των νέων ανθρώπων, όπως συμβαίνει και στα περισσότερα χωριά του νομού. “Πιστεύω πως τα επόμενα χρόνια το χωριό θα πάψει να έχει τη τωρινή μορφή του και θα γίνει ένα χωριό “φάντασμα”. Το χωριό και η γύρω περιόχη ειναι μία παρθένα γη. Έχει όμως πολλές ευκαιρίες για να αξιοποιηθεί τουριστικά. Σε πολύ κοντινή απόσταση βρίσκονται δύο πανέμορφα μοναστήρια Γιρομέρι και Άγιος Μηνάς Κοκκινολιθαρίο όπου θα μπορούσε να ευδοκιμήσει ο θρησκευτικός τουρισμός. Στη καρδιάν του χωριού βρίσκονται επίσης δυο παραδοσιακοί αναπλαιωμένοι νερόμυλοι όπου οι κάτοικοι πλένουν τα χαλιά και τις βελέτζες τους. Ένα ακόμα ενδιαφέρον μέρος είναι το λαογραφικό μουσείου του γειτονικού χωριού Φοινίκι που απέχει 3 χλμ από τη Δάφνη Φιλιατών. Και φυσικάι το Φαρμακοβούνι, ιδανικό για τους λάτρεις της πεζοπορίας που μπορούν να ακολουθήσουν τα μονοπάτια των βοσκών”.  

Βέβαια από το καλοκαίρι του 2022 και το οινοποιείο Μαρκατσέλη έχει αναπτύξει το οινοτουριστικό του κομμάτι με τον Αλέξανδρο να συστήνει τον τόπο του, περιδιαβαίνοντας με τους ταξιδιώτες και τους επισκέπτες ανάμεσα στους οικογενειακούς αμπελώνες αλλά και δίνοντας τους τη δυνατότητα να γευτούν το μικροκλίμα, τις ρίζες και τις γεύσεις του τόπου, μέσα από ένα ή περισσότερα μπουκάλια με κρασί σε μια γευσιγνωσία στους μοναστηριακούς πάγκους του κήπου του σπιτιού – οινοποιείου.