Μοναδικό οικιστικό σύνολο νότια της πρωτεύουσας, όπου συνυπάρχουν αρμονικά οι κατοικίες και οι γεωργικές δραστηριότητες, ο Kάμπος διατηρεί αναλλοίωτο το μεσαιωνικό χαρακτήρα του. H ιστορική αφετηρία του οικισμού ανάγεται στους Bυζαντινούς Xρόνους.
Στην κατάφυτη από εσπεριδοειδή περιοχή κατοικούσαν τα μέλη της άρχουσας τάξης της Xίου.
Οι περιηγητές του 18ου και 19ου αιώνα έχουν περιγράψει την ομορφιά αυτού του χώρου με κάθε λεπτομέρεια. Περιδιαβαίνοντας κανείς τα αμέτρητα, στενά και δαιδαλώδη δρομάκια του Κάμπου εντυπωσιάζεται από τα διώροφα και τριώροφα αρχοντικά του. Φτιαγμένα κυρίως από θυμιανούσικη πέτρα με το γήινο κοκκινωπό χρώμα, περιβάλλονται από ψηλούς πέτρινους τοίχους και αυλόθυρες με τοξωτές εισόδους.
Πίσω από ψηλούς πετρόχτιστους μαντρότοιχους κρύβονταν αρχοντικά υψηλής αρχιτεκτονικής ποιότητας, ολάνθιστοι κήποι και περιβόλια με εσπεριδοειδή, φτιαγμένες από κοκκινωπό λαξευτό πωρόλιθο («θυμιανούσικη πέτρα»), με αρχιτεκτονική επηρεασμένη από αυτήν της Γένοβας.
