“Πρώτη φορά επισκέφτηκα τη Νέα Υόρκη για περίπου 1 εβδομάδα το 2010 (τότε 18 χρονών). Δεν μου άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ! Είχα στο μυαλό μου μια πόλη σαν το Sex and the City και δεδομένου ότι έμενα στο Marquis στην Times Square, αυτό που έβλεπα ήταν τελείως διαφορετικό. Βρωμιά, φασαρία και γεμάτο τουρίστες.
Το 2017 πήγα για μεταπτυχιακές σπουδές δύο ετών στο Columbia. Συνειδητοποίησα ότι το να ζεις στη Νέα Υόρκη είναι από τις πιο όμορφες εμπειρίες που μπορείς να έχεις στη ζωή σου. Τα δύο χρόνια που πέρασα στο Upper West Side ήταν τα ομορφότερα της έως τώρα ζωής μου και η πόλη ήταν σημαντικό κομμάτι αυτού!
Μέσα σε αυτό το χάος της πόλης μπορείς να βρεις τα πάντα σχεδόν οποιαδήποτε στιγμή! Οι άνθρωποι είναι πάρα πολύ φιλόξενοι! Δεν ένιωσα ποτέ ρατσισμό ή ξένη… Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το πώς μπορούν να συνυπάρχουν σχεδόν απολύτως αρμονικά όσο διαφορετικοί άνθρωποι (κοινωνικά, οικονομικά, πολιτισμικά, κλπ)! Κυρίως όμως η Νέα Υόρκη είναι για το σημερινό κόσμο, ό,τι ήταν η Αθήνα τον 5ο αιώνα π.Χ. για τον υπόλοιπο κόσμο, η Ρώμη τους πρώτους αιώνες μ.Χ., το Λονδίνο ton 19ο και 20ο αιώνα κλπ. Είναι η πρωτεύουσα του σύγχρονου κόσμου!
Η Νέα Υόρκη για εμένα πλέον είναι δεύτερο σπίτι! Μου λείπει πάρα πολύ όταν δεν την έχω επισκεφθεί για μεγάλο διάστημα. Από την αποφοίτησή μου και μετά την επισκέπτομαι κάθε χρόνο για περίπου 15 μέρες (με εξαίρεση την περίοδο του κορονοϊού)”.
Υποθέτοντας πως κάποιος δεν έχει επισκεφτεί ποτέ την πόλη. Που θα τον πήγαινε πρώτα για να νιώσω τη «ψυχή» του τόπου;
“Στο Central Park! Είναι το σημείο όπου μπορείς να συναντήσεις κάθε είδους Νεοϋορκέζο. Από δισεκατομμυριούχους και διάσημους, μέχρι άστεγους, νεοφερμένους μετανάστες και τουρίστες. Το CentralPark είναι το μέρος που κάθε πολίτης της πόλης θα περάσει χρόνο κάποια στιγμή μέσα στο έτος. Επίσης, είναι υπέροχο να νιώθεις το πόση ηρεμία μπορείς να αποκτήσεις απλά και μόνο μπαίνοντας μέσα στο πάρκο, ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα η πόλη συνεχίζει στους τρελούς ρυθμούς. Επίσης, εάν ξεφύγουμε από τα τουριστικά μέρη της νότιας πλευράς του πάρκου και ανεβούμε προς τα πάνω, η φύση και τα τοπία είναι υπέροχα, ιδιαίτερα το χειμώνα με τα πάντα χιονισμένα και χιονάνθρωπους δεξιά και αριστερά, αλλά κυρίως την άνοιξη με τις ανθισμένες κερασιές και τα σκιουράκια και τα ρακούν να τρέχουν από δέντρο σε δέντρο!”.
Βέβαια, αν κάποιος είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί μόνο ένα σημείο της Νέας Υόρκης, η απάντηση είναι περίπου “κλισέ”.
“Νομίζω η Times Square και να περπατήσει μέχρι πιο δίπλα στην 5η λεωφόρο. Η περιοχή αυτή θεωρώ έχει όλα όσα πιστεύει ο μέσος άνθρωπος για τη Νέα Υόρκη. Φώτα, γιγαντοοθόνες, κίτρινα ταξί, κόσμο, φασαρία, μάρκες, μόδα, ψώνια, χλιδή, άστεγους, ουρανοξύστες, αμερικανικές σημαίες και κυρίως πολλή πολλή ζωή’.
Η τέλεια βόλτα για την Μαρία περιλαμβάνει και τα παραπάνω – αλλά και αρκετά άλλα σημεία.
“Προτείνω, κάθε φορά, σε όποιον επ[ισκέπτεται την πόλη να ξεκινήσει από όσο πιο βόρεια στο Central Park μπορεί (τουλάχιστον στο ύψος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στα Δυτικά ή του Metropolitan Museum στα Ανατολικά) και να προχωρήσει μέσα από το Central Park έως την 5η λεωφόρο.
Έπειτα στο ύψος της 50ης οδού να στρίψει δεξιά προς το κέντρο Rockefeller. Από εκεί ευθεία μέχρι να βρει την οδό Broadway και να στρίψει αριστερά για να περπατήσει μέχρι την Times Square. Στη συνέχεια, στο ύψος του 40ου δρόμου αριστερά ξανά και στο επόμενο τετράγωνο μπορεί να σταματήσει για καφέ στο διάσημο Bryant Park. Ακολουθώντας την 6η λεωφόρο όλο ευθεία φθάνει στην Herald square, όπου στο ύψος του 34ου δρόμου στα δεξιά είναι το μεγαλύτερο πολυκατάστημα του κόσμου (Macy’s) και στα αριστερά το Empire State Building.
Συνεχίζει στην οδό Broadway για να συναντήσει αρχικά στο Madison Square Park και το διάσημο Flatiron Building και λίγο πιο κάτω τη Union Square. Στην γύρω περιοχή της πλατείας έχει πολύ ωραία παλιά βιβλιοπωλεία και μαγαζάκια για φαγητό. Εάν έχει ακόμη κουράγιο, προχωράει Δυτικά μέσω της 14ης οδού και φτάνει στο Chelsea όπου έχει πάρα πολλές γκαλερί και μαγαζιά για ποτό/φαγητό, καθώς επίσης και το LittleIsland.
Το καλύτερο όμως είναι το High Line, στην άκρη του οποίου βρίσκεται εκτός από το υπέροχο συγκρότημα κατοικιών 520 West 28th της Zaha Hadid, το Vessel και το Edge, από όπου μπορεί να θαυμάσει πανοραμικά την πόλη.
Όταν λείπει για καιρό από εκεί, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θέλει να κάνει επιστρέφοντας;
“Θέλω να περπατήσω τους δρόμους της πόλης όπως έκανα κάθε Σαββατοκύριακο όταν ζούσα εκεί. Να ξεκινήσω από τo ύψος του Morningside Heights και να κατεβώ με τα πόδια μέχρι την Times Square, UnionSquare ή ακόμα και το Dumbo αν αντέχω. Η Νέα Υόρκη είναι μια πόλη που ενδείκνυται για περπάτημα. Μόνο έτσι τη ζεις, μόνο έτσι την καταλαβαίνεις”.
Δυνατότερη ανάμνησή της “η ορκωμοσία μου στο μεταπτυχιακό και πιο συγκεκριμένα όταν εκείνο το βράδυ το Empire State Building είχε φωτιστεί μπλε (το χρώμα του Columbia) προς τιμήν όλων εμάς που αποφοιτήσαμε εκείνη τη μέρα από το καλύτερο πανεπιστήμιο της πόλης”.
(βλέπε φωτό)
Γεύση, όσφρηση, ματιά, άγγιγμα, ήχος. Πως της θυμίζει το καθένα από αυτά την Νέα Υόρκη;
“Γεύση – Pizza Margherita με σκόνη σκόρδου και μπούκοβο (ως φοιτήτρια έτρωγα συχνά την φθηνή αυτή επιλογή, που προφανώς δεν είχα ποτέ δοκιμάσει στην Ελλάδα, όπου τα χρήματά μου έφταναν τουλάχιστον για μια κανονική πίτσα)
Όσφρηση – Η παρόμοια μυρωδιά που είχαν όλα τα παλιά κτήρια στο Upper West Side.
Ματιά – Η εικόνα του Manhattan από το New Jersey City και η εικόνα του ατμού που βγαίνει από το έδαφος των δρόμων το χειμώνα (βλέπε φωτό)
Άγγιγμα – Η αίσθηση των χεριών να “καίνε” από το κρύο τον χειμώνα, εάν τολμούσα να μην φορέσω γάντια.
Ήχος – «Stand clear of the closing doors, please» και όλοι οι ήχοι και η φασαρία του μετρό”.
Σαφώς, οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζεται την ίδια αγάπη και κοινές αναμνήσεις δεν θα μπορούσαν να είναι αυτοί που την συντρόφευσαν στα φοιτητικά της χρόνια.
“Οι συγκάτοικοι, φίλες και συμφοιτήτριες μου από το μεταπτυχιακό, ήταν η οικογένεια μου για όσο μέναμε και σπουδάζαμε εκεί. Η μία Γαλλίδα, η άλλη Ινδή, και οι τρεις πολύ μακριά από τους δικούς μας, με τις ίδιες ανησυχίες και ανάγκες”.
Καθώς επισκέπτεται την Νέα Υόρκη πολύ συχνά, τι θεωρεί πως έχει αλλάξει από τα χρόνια που ζούσε εκεί;
“Η πανδημία άλλαξε απότομα την περιοχή που έμενα (Upper West Side). Σχεδόν όλα τα μαγαζιά που πήγαινα έχουνε κλείσει ή αλλάξει όνομα/ιδιοκτήτη. Αρχικά στεναχωρήθηκα, γιατί είχα πολύ όμορφες αναμνήσεις από αυτά τα μέρα. Από την άλλη μιλάμε για την Νέα Υόρκη, μία πόλη που βασικά χαρακτηριστικά της είναι η δυναμική, η ταχύτητα και η αλλαγή, οπότε δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς”.
Ο “Υπερτουρισμός”, ένας όρος που έχει ακουστεί παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια, έχει επηρεάσει ητν Νέα Υόρκη;
“Δεν θεωρώ ότι η Νέα Υόρκη έχει πρόβλημα υπερτουρισμού ή ότι η τουριστική βιομηχανία υποσκάπτει την αειφορία της πόλης. Έτσι και αλλιώς είναι αρκετά προχωρημένη σε ζητήματα πράσινης ανάπτυξης, αειφορίας, προστασίας του περιβάλλοντος κλπ. Εάν θα μπορούσα να προτείνω κάτι, είναι να απαγορεύσουν τα πλαστικά, φθηνιάρικα και κακόγουστα σουβενίρς που πουλάνε πέριξ της Times Square, αλλά δυστυχώς η ζήτηση πρέπει να είναι μεγάλη”.
Όταν ήθελε να ηρεμήσει και να καθαρίσει το μυαλό της, επέλεγε τα “γνώριμα” σημεία της καθημερινότητας της.
“Η πρώτη επιλογή είναι το κεντρικό Campus του Columbia. Ιδίως από το απόγευμα και μετά που έχουνε τελειώσει τα πολλά μαθήματα, είναι απίστευτη η ενέργεια του χώρου. Ακριβώς στο κέντρο της πόλης, υπέροχα κτήρια τριγύρω, πράσινο ανάμεσά τους μια αίσθηση ασφάλειας και μεγαλείου στο χώρο σε ωθεί να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου”.
Φυσικά, η συζήτηση θα ερχόταν και στο θέμα του φαγητού.
“Η Νέα Υόρκη έχει άπειρες επιλογές φαγητού. Από μερικά από τα καλύτερα γκουρμέ εστιατόρια, μέχρι 1 $ slicepizza και κουζίνες από όλο τον κόσμο. Στη δική μου λίστα τα απαραίτητα είναι:
- Πίτσα του δρόμου (99 cents pizza, 1723 Broadway, NY 10019),
- Καλή πίτσα Grimaldi’s Pizzeria (1 Front St, Brooklyn, NY 11201),
- Το υπέροχο πρόχειρο, αλλά ιστορικό μπέργκερ των Shake shack (πολλαπλές τοποθεσίες)
- Boston cream και Bavarian cream ντόνατς από τα Dunkin Donuts
- Hot dog ή/και bagel με sour cream από καντίνα του δρόμου
- Σχεδόν σε όλα τα εστιατόρια το burger, η μπριζόλα και το cheesecake είναι εξαιρετικά
- Το μόνο φαγώσιμο που έχω φέρει στην Ελλάδα από Νέα Υόρκη και πραγματικά άξιζε ήταν cookies από τα Levain Bakery (πολλαπλές τοποθεσίες)”.
Καθώς εκεί σπούδασε αλλά και κατέληξε να την νιώθει δεύτερο σπίτι της, πως και πόσο έχει επηρεάσει ή αποτελέσει, τελικά, έμπνευση η Νέα Υόρκη στη δουλειά και την επαγγελματική της ενασχόληση;
“Πάρα πολύ με πάρα πολλούς τρόπους. Από το πώς αντιδρώ σε καταστάσεις και πώς απαντάω σε ένα μέιλ, μέχρι το πόσο σημαντική είναι η εμφάνιση και οι κοινωνικές επαφές, το τι είναι πραγματικά σοβαρό και τι σοβαροφάνεια, κλπ. Κυρίως όμως με έκανε να αλλάξω τον τρόπο που αντιμετωπίζω τα «αδιέξοδα». Πλέον πολύ πιο απενοχοποιημένα σκέφτομαι και προτείνω πράγματα «τρελά» για κάποιους, «καινοτόμα» για εμένα.
Η εμπειρία μου στη Νέα Υόρκη με έκανε να πιστεύω ότι εάν κάτι δεν έχει ξανά γίνει ή δεν έχει ξανά χρησιμοποιηθεί αυτό δεν αποτελεί απόδειξη ότι δεν είναι ο σωστός τρόπος ή ότι δεν γίνεται. Θεωρώ στην Ελλάδα, είμαστε πολύ συντηρητικοί ως προς την ανάληψη ρίσκου και την εφαρμογή νέων μεθόδων, οπότε εάν κάτι δεν έχει ήδη δοκιμαστεί το απορρίπτουμε μόνον και μόνον για αυτό ως μη υλοποιήσιμο ή μη ενδεδειγμένο. Μέγα λάθος θεωρώ”.
Αν μπορούσε να επιλέξει ένα «σουβενίρ», ένα αναμνηστικό δώρο που θα διάλεγε από την Νέα Υόρκη, για να προσφέρει ως «δώρο» σε άλλους ανθρώπους, ποιο θα ήταν αυτό;
“Ανάλογα με τον αποδέκτη του δώρου θα επέλεγα κάτι από κάποιο μουσείο της πόλης που ταιριάζει στα γούστα του. Έχει τόσα πολλά μουσεία με τόσες πολλές θεματικές που σίγουρα θα υπάρχει κάτι για τον καθένα. Για παράδειγμα στο Φυσικής Ιστορίας υπάρχουν πολύ ωραία δώρα για παιδιά, στο Metropolitan Museum για άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, στο MoMA και Guggenheim για νεότερους κλπ.
Ακόμη και μουσεία για τη Μαφία υπάρχει για τους πιο άτακτους. Άλλα δώρα που έχω πάρει κατά καιρούς για αγαπημένους είναι από καλλιτέχνες στο Central Park, χειροποίητες ζωγραφιές και γκραβούρες της πόλης. Επίσης, τα Macy’s έχουν τσάντες «σήμα κατατεθέν» της επίσκεψης στη Νέα Υόρκη αντίστοιχες με αυτές των Harrod’s για επίσκεψη στο Λονδίνο”.
*
Η Μαρία Δέσποινα Αργυρού είναι Υποψήφια Διδάκτωρ Οικονομικών του ΕΚΠΑ, κάτοχος πτυχίου Οικονομικών από το ίδιο πανεπιστήμιο και Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη Δημόσια Διοίκηση (με εξειδίκευση στην Προχωρημένη Πολιτική και Οικονομική Ανάλυση) από το Columbia University. Έχει εργαστεί ως ερευνήτρια στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη και το Ντουμπάι.
