Ο Ηλίας, αν και μεγάλωσε και έζησε στην Λαμία με την πρώην σύζυγό του και την κόρη τους μέχρι τα 31 του, με ένα διάλειμμα 4 ετών για να σπουδάσει Βιολογία στη Θεσσαλονίκη, εδώ και πάνω από μια δεκαετία ζει στην Αθήνα.
Η επαγγελματική του ενασχόληση στον κλάδο της φαρμακοβιομηχανίας, τον “ανάγκασε” λοιπόν να μετοικήσει στην πρωτεύουσα, αλλά οι οικογενειακές και φιλικές τους σχέσεις και, κυρίως, οι καλοκαιρινές αναμνήσεις των παιδικών του χρόνων, παρέα με τα αγαπημένα του ξαδέρφια στην Ύπατη Φθιώτιδας μένουν για πάντα έντονες και ανεξίτηλες.
Στην ερώτηση σχετικά με το σημείο που θα πήγαινε κάποιον που επισκέπτεται για πρώτη φορά τον τόπο του αλλά και τα αντίστοιχα που θα είχαν ουσιαστικό ενδιαφέρον, η απάντηση του είναι σαφής και με λεπτομέρειες.
“Αν έπρεπε να επιλέξω ένα σημείο του τόπου μου, αυτό θα ήταν οι Θερμοπύλες από άποψη ιστορικής αξίας, πολιτιστικής και τουριστικής. Ωστόσο μια πλήρης βόλτα απαιτεί χρόνο , γιατί είναι πολλά τα σημεία που αξίζει κανείς να δει.
Κατ’αρχάς, είναι πολλές οι ιαματικές πηγές, ξεκινώντας από τα Καμένα Βούρλα, συνεχίζοντας έξω από τα Καμένα στον Κονιαβίτη, προχωρώντας κατα μήκος της εθνικής οδού και φτάνοντας Θερμοπύλες, πιάνοντας μετά τον επαρχιακό δρόμο και περνώντας από τα Ψωρονέρια θα φτάσουμε στα Λουτρά Υπάτης και θα καταλήξουμε έξω από τη Μακρακώμη στη Δυτική Φθιώτιδα με τα Λουτρά Πλατυστόμου. Νομίζω πως 6 διαφορετικές ιαματικές πηγές κατα μήκος μιας νοητής ευθείας είναι ένας μεγάλος πλούτος για την περιοχη.
Από την άποψη Ιστορικών σημείων εκτός από τις Θερμοπύλες, είναι η Αλαμάνα με το σημείο εκτέλεσης του Αθανασίου Διάκου, το κενοτάφιο του Αθανασίου Διάκου στο κέντρο της Λαμίας, ο Γοργοπόταμος με τη γνωστή γέφυρα και φυσικά η Υπάτη με την ιστορία της ως αναγνωρισμένο “μαρτυρικό χωριό” κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής.
Αν μιλήσουμε για φυσιολατρικού ενδιαφέροντος σημεία, θα λέγαμε το δρυμό της Οίτης με το μουσείο φυσικής ιστορίας στη Μονή Αγάθωνος , τον Γοργοπόταμο, το Σπερχειό ποταμό και την τεχνητή λίμνη στην Ξυνιάδα Δομοκού.
Τέλος, δεν είναι και λίγα τα μοναστήρια στην περιοχή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όπως είναι η Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στα Καμένα Βούρλα, η Μονή Αγάθωνος, η Μονή Αντίνισσας και η Μονή Αγίου Γεωργίου στην Πελασγία”.
Η αγαπημένη του “βόλτα”, συνδυάζει φυσικές ομορφιές με ιστορικά ορόσημα.
“Τα σημεία κοντά στη Λαμία με ενδιαφέρον τόσο περιβαλλοντικό όσο και ιστορικό είναι πολλά. Για μια πρώτη βόλτα για να αντιληφθεί κανείς την ψυχή του τόπου θα ξεκινούσε από τις Θερμοπύλες, τόσο ως ιστορικο σημείο της μάχης των στενών όσο και από την άποψη των ιαματικών πηγών . Συνεχίζοντας από εκεί σε μια πορεία μέσα από τον κάμπο της Λαμίας και παράλληλα με το Σπερχειο, θα περνούσαμε από την Αλαμάνα (σημείο εκτέλεσης του Αθανασίου Διάκου ) και περνώντας από τις επόμενες ιαματικές πηγές των Ψωρονερίων θα συνεχίζαμε μέσω του επαρχιακού δρόμου και μέσα από τα χωριά μέχρι το Γοργοπόταμο , για να απολαύσουμε το τοπίο και το ποτάμι καθώς και την ιστορική γέφυρα – συνδεδεμένη με την αντίσταση κατά των Γερμανών.
Η πορεία μας θα συνέχιζε μέχρι τις ιαματικές πηγές των Λουτρών Υπάτης και θα ολοκληρωνόταν στο ιστορικό χωριό της Υπάτης, την έδρα του βασιλείου των Αινιάνων κάποτε, ( το οποίο είχε καεί ολοσχερώς από τους Γερμανούς 3 φορές) για να απολαύσουμε τη φύση , τον καταρρακτη , τον καθαρό αέρα και να περπατήσουμε στα όρια του δρυμού της Οίτης”.
Οι αναμνήσεις που συνδέονται με την Λαμία και την Υπάτη, είναι συνδεδεμένες, κυρίως με ανθρώπους.
“Η πιο δυνατή παιδική ανάμνηση είναι συνδεδεμένη με το χωριό μου και κυρίως με τη γιαγιά που πάντοτε άκουγε το αυτοκίνητο όταν φτάναμε στο σπίτι και έβγαινε τρέχοντας με ανοιχτή την αγκαλιά να μας υποδεχτεί στην είσοδο της αυλής. Όταν, λοιπόν, έχω λείψει πολύ καιρό, το πρώτο πράγμα που κάνω επιστρέφοντας είναι να ανηφορίσω στο χωριό και να πάω να ανάψω τα καντηλάκια του παππού και της γιαγιάς και να καθίσω να τους “πω” τα νέα μου εν συντομία.
Έτσι, εννοείται πως οι πρώτοι άνθρωποι που μου έρχονται στο μυαλό όταν σκέφτομαι τον τόπο μου είναι οι γονείς μου που ακόμα ζουν στη Λαμία, αλλά και ο παππούς και η γιαγιά στο χωριό καθώς και τα ξαδέρφια μου που περάσαμε περισσότερα από 10 καλοκαίρια μαζί στο χωριό κατά τα παιδικά μας χρόνια και που συνεχίζουν να το επισκέπτονται με κάθε ευκαιρία, δεδομένου ότι έχουν μεγαλώσει και ζούν στην Αθήνα”.
Πως τον μεταφέρουν όμως οι αισθήσεις του στην Φθιώτιδα;
“Γεύση : οι παραδοσιακοί κουραμπιέδες “Κεραμίδας” από την Υπάτη που πάντα είχε στο σπίτι η γιαγια καθώς και το χειροποιητο λικέρ κράνο (αυτό μας επετράπη να το δοκιμάσουμε μετά τα 15 μας)
Όσφρηση: τσάι του βουνού και ρίγανη που μαζεύαμε με τον παππού κάθε καλοκαίρι περπατώντας στο βουνο πανω και γύρω από την Υπάτη
Ματιά: το πράσινο και τα τεράστια πλατάνια στην εκκλησία της Αγίας Κυριακής , στα μισά της διαδρομής από την Υπάτη προς την περιοχή Περιβόλια πάνω από το χωριό.
Άγγιγμα και ήχος : το παγωμένο νερό από τον καταρράκτη στην είσοδο του χωριού , που καθόμασταν για να ξεκουραστούμε στη δροσιά , από το παιχνίδι, μαζί με τα ξαδέρφια το καλοκαίρι”.
Η ευρύτερη περιοχή της Λαμίας σίγουρα δεν είναι η ίδια με τα χρόνια που μεγάλωσε εκεί:
“Αυτό που τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει στην περιοχή είναι κυρίως η αίσθηση μιας εγκατάλειψης και η επικράτηση μιας εικόνας αποσύνθεσης και καταστροφής. Οι περισσότεροι νέοι έχουν αναγκαστεί να φύγουν στην αναζήτηση εργασίας, η οικονομική κρίση που πέρασε κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος εμπορικής δραστηριότητας και φυσικά για έργα υποδομής και τουριστικής ανάπτυξης ούτε λόγος.
Και για αυτό δεν ευθύνεται μόνο η εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και οι τοπικοί άρχοντες που δεν διεκδίκησαν ποτέ τίποτα που θα απαιτούσε περισσότερο από 4 χρόνια η υλοποίησή του, εφόσον η τακτική τους είναι πάντα το προσωρινό εκλογικό συμφέρον. Δεν τους ενδιαφέρει να μείνει κάτι στον τόπο αλλά πως θα φανούν οι ίδιοι πως έκαναν κάτι ξεχωριστό στην τετραετία τους”.
Πως, λοιπόν, θα μπορούσαν κάποια πράγματα να αλλάξουν έτσι ώστε να αναπτυχθεί η περιοχή και να αξιοποιηθούν τα δυνατά της σημεία;
“Επιβάλλεται, κατά την άποψή μου, η αξιοποίηση των ιαματικών πηγών. Σε ξένα κράτη (Ουγγαρία, Τσεχία – Κάρλοβι Βάρι, Ρουμανία) ακόμα και με μια μόνο ιαματική πηγή έχουν φτιάξει ολόκληρα θέρετρα και πόλους έλξης τουριστών . Εδώ, στο νομό Φθιώτιδος υπάρχουν 6 διαφορετικές ιαματικές πηγές και είναι σχεδόν όλες ανεκμετάλλευτες ή με εγκαταστάσεις που είναι τουλάχιστον ανεπαρκείς (για να μην πω επικίνδυνες).
Ας ξεκινήσει, λοιπόν, η εκμετάλλευση των ιαματικών πηγών με ταυτόχρονη διαφήμιση και προβολή αυτού του φυσικού πλούτου στο εξωτερικό , αλλά με αυστηρούς κανόνες πράσινης και βιώσιμης ανάπτυξης τουριστικών μονάδων που θα φέρουν θέσεις εργασίας, ανάπτυξη οικονομική και θα δώσουν υπεραξία στην ευρύτερη περιοχή. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με οικο- και αγροτουρισμο για τον οποίο η περιοχή ενδείκνυται και προσφέρεται”.
Έχει επηρεάσει η καταγωγή και ο τόπος του την δουλειά του;
“Θα έλεγα πως η δουλειά μου και γενικότερα η επαγγελματική μου ενασχόληση δεν έχουν επηρεαστεί από τον τόπο μου. Το μόνο στο οποίο ο τόπος μου με βοήθησε ήταν να κυνηγήσω την όσο το δυνατό καλύτερη επαγγελματική πορεία ώστε να μπορώ να έχω τη δυνατότητα την οικονομική και τη χρονική να επισκέπτομαι όποτε θέλω τόσο την Λαμία, όσο και άλλες περιοχές που έχουν να προσφέρουν ομορφιά, εικόνες και ωραίες αναμνήσεις.
Τόσο στην Ελλάδα ολόκληρη όσο και εκτός, καθώς έχω την άποψη πως πρώτα πρέπει κανείς να έχει δει όλη την Ελλάδα από άκρη σε άκρη και μετά να ξεκινήσει τις εξορμήσεις σε προορισμούς του εξωτερικού”.
Το “μυστικό καταφύγιο” του για ηρεμία “είναι το βουνό. “Όταν θέλω να καθαρίσω το μυαλό μου και να ηρεμήσω θα καταφύγω τις περισσότερες φορές στο βουνό, για μια πεζοπορία μέσα στα δέντρα και τον ήχο του αέρα, τη μυρωδιά του χώματος και των βοτάνων και κυρίως την απουσία αυτοκινήτων και γενικότερα των θορύβων της πόλης. Εννοείται πως αν έχω το χρόνο αυτή η πορεία θα ξεκινήσει πάντα από το Χάνι του Ζιάκα στην Υπάτη , ανεβαίνοντας το δρόμο προς τα περιβόλια και περνώντας απο την εκκλησία της Αγίας Κυριακής. Και αν είναι και η εποχή τους, επιβάλλεται μια στάση για τη συλλογή κράνων για την παρασκευή του αντίστοιχου λικέρ”.
Μιλώντας για λικέρ, μπήκαμε και στο θέμα “φαγητό”:
“Με δεδομένο πως η Λαμία είναι η πρωτεύουσα της Ρούμελης, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως το χαρακτηριστικότερο φαγητό είναι το κρέας και ειδικά το αρνι. Στο κέντρο, λοιπόν, της πόλης και πιο συγκεκριμένα στην πλατεία Λαού με τα τεράστια πλατάνια, θα βρει κανεις ψητό αρνί σούβλας και διάφορα άλλα εδέσματα όπως κοκορέτσι, σπληνάντερο και γαρδούμπες.
Όσον αφορά στα τοπικά προϊόντα , αξίζει κανείς να δοκιμάσει λουκούμια από τον Καταραχιά (πλατεία Λαού στη Λαμία) , να αγοράσει οπωσδήποτε κουραμπιέδες “κεραμίδας” από την Υπάτη και να πάρει και τραχανά και χυλοπίτες από το οικογενειακό εργαστήριο του “Κρικζώνη” κοντά στο Λιανοκλάδι επιστρέφοντας από Υπάτη προς Λαμία”.
Το αναμνηστικό από τον τόπο του που θα αγόραζε σε κάποιον; Πρωτότυπο.
“Το σουβενίρ που θα πρόσφερα σε κάποιον από τον τόπο μου θα ήταν η ευκαιρία και ένα εισιτήριο για τη διαδρομή με το τρένο από το Λιανοκλάδι μέχρι την Τιθορέα αλλά από την παλιά γραμμή, που περνάει απο τη γέφυρα του Γοργοποτάμου, τη γέφυρα της Παπαδιάς, τα πολλά τούνελ και καταλήγει μέσω του Μπράλου στο σταθμό της Τιθορέας (από όπου και μπορεί κάποιος να πάει πολύ εύκολα προς το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού)”.
*Ο Ηλίας Κουκοφίκης αυτή την περίοδο εργάζεται σε φαρμακευτική εταιρεία στο ιατρικό της τμήμα ως Medical Science Liaison.
