Ταλαντούχος ηθοποιός (τον βλέπουμε να πρωταγωνιστεί στην πολύ επιτυχημένη σειρά του MEGA «Γη της Ελιάς»), ευρηματικός συγγραφέας, συνθέτης και τραγουδιστής, ο Πασχάλης Τσαρούχας, πέρα από πολυσχιδής καλλιτέχνης, είναι επίσης ένας έμπειρος rider, που μοιράζεται τη σοφία των παλιών μοτοσικλετιστών: «Το road trip με αυτοκίνητο είναι σαν να βλέπεις μια ταινία. Το road trip με μηχανή είναι σαν να παίζεις στην ταινία».
Αγόρασα την πρώτη μου μηχανή στα 26 μου – από το ’97- ’98 και μετά, ταξιδεύω με αυτήν. Κάνω, κατά μέσο όρο, ένα μεγάλο ταξίδι κάθε χρόνο. Την Ελλάδα την έχω γυρίσει ολόκληρη. Στο εξωτερικό, έχω φτάσει μέχρι Τουρκία στα ανατολικά, δυτικά και βόρεια έχω πάει σε όλη την Ευρώπη και νότια μέχρι τις μεσογειακές ακτές της Αφρικής.
Εκεί πήγαμε μαζί με την Θεοφανία (σ.σ.: Παπαθωμά) με δυο μηχανές. Ξεκινήσαμε από Τοσκάνη, συνεχίσαμε Κάτω Ιταλία, Σικελία και καταλήξαμε Τυνησία.
Ταξιδεύω συχνά και για να δω το MotoGP, το παγκόσμιο πρωτάθλημα μοτοσικλέτας. Υπάρχουν ταξίδια που διαρκούν αρκετά – έως και 10-15 ημέρες on the road – και άλλα πιο σύντομα, όπως, π.χ., όταν ακολουθώ τον θίασο στις καλοκαιρινές περιοδείες, από πόλη σε πόλη.
Τα περισσότερα χιλιόμετρα που έχω κάνει σε μία μέρα; Γύρω στα 1.080 χλμ., μια διαδρομή Βαρκελώνη-Πορτοφίνο. Δεν ήταν εύκολο.
Έχω ταξιδέψει με παρέα –και με δύο μηχανές, και με τρεις, και με 40–, αλλά τα καλύτερα ταξίδια τα έχω κάνει μόνος μου. Όταν είναι πολλοί άνθρωποι μαζί στον δρόμο, είναι πολλά και τα «θέλω». Καλύτερα μόνος.
Το πιο συναισθηματικά φορτισμένο ταξίδι μου ήταν όταν ξεκινήσαμε το 2005 με τον μικρό μου αδελφό – και οι δυο μας με μηχανές – για το Ζγκορζέλετς, μια μικρή πόλη στην Πολωνία, κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία. Πήγαμε να ανάψουμε ένα κερί στον τάφο του παππού μας. Ο παππούς Πασχάλης είχε φύγει με το δεύτερο αντάρτικο στο παραπέτασμα. Τον εκτόπισαν στο Ζγκορζέλετς και δεν κατάφερε ποτέ να γυρίσει πίσω. Πέθανε εκεί, το ’68. Εμείς, τα εγγόνια του, δεν τον γνωρίσαμε.
Άλλο ένα ωραίο ταξίδι, είναι αυτό που έκανα πριν από καμιά δεκαριά χρόνια με τον γιο μου, τον Αχιλλέα. Κάναμε με τη μηχανή μου τον γύρο της Τοσκάνης: Φλωρεντία, Σιένα, Σαν Τζιμινιάνο, Πίζα – ήθελε να δει τον διάσημο πύργο που γέρνει – κ.λπ. Μέναμε σε κάμπινγκ, καθώς δεν είχαμε πολλά χρήματα, και ταξιδεύαμε την ημέρα, όσο μπορούσε να αντέξει ο Αχιλλέας, που τότε ήταν μόλις 8 χρονών. Είχα κάνει, θυμάμαι, ειδικές κατασκευές στη μηχανή, στηρίγματα για την ασφάλειά του, προσθήκες στα μαρσπιέ για να φτάνουν τα ποδαράκια του κ.ά. Αυτό που έχω ακόμη δεν έχω καταλάβει πώς κατάφερα κι έπεισα τη Θεοφανία να με αφήσει να τον πάρω μαζί μου.
Επικίνδυνο ταξίδι; Δεν νομίζω ότι διέτρεξα ποτέ πραγματικό κίνδυνο. Δυσκολίες, βέβαια, πάντα «βγάζει» ο δρόμος, ειδικά αν δεν έχεις προετοιμαστεί καλά. Και απρόοπτα. Στην Τυνησία, για παράδειγμα, ένα βράδυ με τη Θεοφανία δεν βρίσκαμε πού να κοιμηθούμε. Μείναμε σε ένα τρισάθλιο, ετοιμόρροπο ξενοδοχείο, που αν το έβλεπες κανονικά την ημέρα, δεν θα πατούσες μέσα το πόδι σου. Ξαπλώσαμε με τα ρούχα και σηκωθήκαμε νωρίς το πρωί και φύγαμε. Και άλλη μια φορά, ανεβαίνοντας τις Άνδεις αρχές καλοκαιριού, έπεσα σε κρύο και ομίχλη, τόσο πυκνή, που δεν έβλεπα τίποτα πέρα από τη γραμμή του δρόμου, στο πλάι. Παρακαλούσα τον Θεό να βρέξει. Ευτυχώς, μου έκανε τη χάρη.
Για ένα καλό και ασφαλές road trip, χρειάζεται φροντίδα. Έλεγχος και συντήρηση της μηχανής, πρόβλεψη για κάποια εφόδια: ρούχα, αδιάβροχα, εργαλεία, φορτιστές μπαταρίες, αντικλεπτικά, κάποια βασικά ανταλλακτικά, εφόσον μπορούν να μεταφερθούν. Το σημαντικότερο είναι να φροντίζεις τον εαυτό σου, ώστε να είσαι εσύ καλά πάνω στη μοτοσικλέτα. Να ντύνεσαι και να τρέφεσαι σωστά, να έχεις καλή φυσική κατάσταση για να μη σε κουράζουν τα πολλά χιλιόμετρα και –οπωσδήποτε– να κοιμάσαι αρκετά. Αν χρειαστεί, «κόψε» χρήματα από κάτι άλλο και επένδυσέ τα εκεί: σε ένα καλό ξενοδοχείο, με μαλακό κρεβάτι.
Το καλύτερο σουβενίρ του ταξιδιώτη – αναβάτη είναι το παρμπρίζ του. Από κάθε χώρα ή πόλη που περνάς, παίρνεις το σηματάκι της και το κολλάς εκεί – το κάθε ταξίδι έχει το δικό του παρμπρίζ, το οποίο μετά βγαίνει και το κρατάς στο σπίτι σου, ως τρόπαιο.
Το υπέρ του road trip με μηχανή σε σχέση με το αυτοκίνητο είναι το αίσθημα της ελευθερίας, η δράση, η μετακίνηση, η «αδρεναλίνη» του δρόμου. Και, φυσικά, η καλύτερη επαφή με τη φύση. Ή η χειρότερη. Διότι, όταν τρέχεις πάνω σε δύο τροχούς είσαι εκτεθειμένος στα πάντα, από μια καταιγίδα που μπορεί να ξεσπάσει ξαφνικά μέχρι να «φας» στο κεφάλι νυχτερίδα, με ανοιχτό κράνος – το τελευταίο μού έχει συμβεί.
Ωραίοι, κοντινοί προορισμοί για αυτή την εποχή, με υπέροχες διαδρομές, είναι η βόρεια Ελλάδα, η ανατολική και η δυτική Μακεδονία, αλλά και η Θράκη, ο Έβρος. Η βόρεια Ευρώπη, τώρα, έχει πιο χαμηλές θερμοκρασίες.
Δεν έχω στο μυαλό μου, κάποιο ταξίδι-όνειρο ζωής, ούτε προγραμματίζω από πριν με κάθε λεπτομέρεια το πού και πόσο θα μείνω. Το ταξίδι το ίδιο σε «οδηγεί». Και βέβαια, το ωραιότερο ταξίδι είναι πάντα το επόμενο.
